Cud w Dolinie Baka - Vagabonda

Woła mnie, woła głos o słodyczy gron
Jak mogłam myśleć, że mnie przestał kochać ON
On nie będzie stał
Woła: „Gołąbko, w rozpadlinach skał!”
Niczym mu przepaści i najczarniejsze z grot, niczym ostre granie i noc wśród gór
Mówi do mnie wstań, mówi do mnie pójdź.
Pójdź, piękna ma, patrzę w Jego oczy a w nich ja…
​​
​Połóż mnie, blisko serca na ramieniu, niech słyszę: „Miła ma…”
Nie puszczaj mnie, nie pozwól mi odejść, ten żar to ognia żar!

Lisie nory, nory moich kłamstw, moich zdrad
I ta włóczęga przy łąkach cudzych trzód
Jaskinie lwów, szczytu Hermonu chłód
Zdawały się być domem, ale czułam głód!

​Połóż mnie, blisko serca na ramieniu, niech słyszę: „Miła ma…”
Nie puszczaj mnie, nie pozwól mi odejść, ten żar to ognie żar!