Death - The Philosopher

Death – „The Philosopher”: Metalowy traktat o hipokryzji

„The Philosopher”, otwierający album Individual Thought Patterns (1993), to jeden z najbardziej ikonicznych utworów Death, w którym Chuck Schuldiner mierzy się z fałszem, obłudą i pustosłowiem. Tym razem nie chodzi o społeczne problemy w skali makro, ale o bardzo osobiste rozczarowanie – być może nawet konkretną osobą, która ukrywa się za maską mędrca, a w rzeczywistości jest pełna pychy i manipulacji.

Zamiast typowego growlu, Schuldiner wypluwa słowa z jadem, jakby każde zdanie było ciosem – „Do you feel what I feel, see what I see, hear what I hear?” – to pytanie retoryczne, bo odpowiedź już znamy: nie, „filozof” jest zapatrzony tylko w siebie.

Muzycznie to pokaz siły i kunsztu – techniczny death metal na najwyższym poziomie. Gitara Skolnicka (tak, ten Skolnick z Testament!) maluje dźwiękowe spirale, a Gene Hoglan na perkusji pokazuje, co znaczy groove w ekstremalnym metalu.

„The Philosopher” to metalowy protest-song, ale bez transparentów – zamiast tego mamy riffy, które tną jak brzytwa, i tekst, który zmusza do myślenia. Death udowadnia, że filozofia i agresja mogą iść ramię w ramię. Bo prawdziwa refleksja czasem przychodzi z wrzaskiem, nie z ciszy.

Kupa banałów dla banalnej kupy z d...y.