Diodato - Babilonia

Upadam, a ty
Przychodzisz odzyskać mnie
Gdybym wiedział czym jest dusza,
Wiedziałbym też co ci sprzedać
Upadam, a ty
Ty mnie ciągniesz jeszcze bardziej w dół
Jesteś odbiciem moich ograniczeń
Moich nieużytecznych talentów

Potem za każdym razem umiesz mnie zaskoczyć
Jesteś wszystkim dookoła
A potem nie ma cię już
Nie ma cię…

Nie wiem jak ty to robisz, że ranisz mnie aż tak
Że w pewne dni mam czarne serce
Wydaje się, że jest zawsze poniedziałek
A noc ma tysiąc spojrzeń, co się karmią mną
Potem światło je wymazuje, a ja znów zaczynam wierzyć
Że wszystko jest możliwe, to zdrowe szaleństwo
Mogłoby mi pokazać
Mi wystarczy, zabierz mnie stąd, z tej absurdalnej i bezużytecznej Babilonii

Upadam, a ty
Ty mnie ciągniesz jeszcze bardziej w dół
W tych zimnych otchłaniach oddycham płynnymi snami

Potem za każdym razem umiesz mnie zaskoczyć
Kiedy myślę, że dotknę dna
Ty mnie zabierasz w górę, zabierasz w górę, zabierasz w górę

Nie wiem jak ty to robisz, że ranisz mnie aż tak
Że w pewne dni mam czarne serce
Wydaje się, że jest zawsze poniedziałek
A noc ma tysiąc spojrzeń, co się karmią mną
Potem światło je wymazuje, a ja znów zaczynam wierzyć
Że wszystko jest możliwe, to zdrowe szaleństwo
Mogłoby mi pokazać
Mi wystarczy, zabierz mnie stąd, z tej absurdalnej i bezużytecznej Babilonii

Babilonia…
Babilonia…