Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Eldo
Eldo - Deszcz
Deszcz
Tekst dodał(a): martha90
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Coder775
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): White Devil
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Deszcz
zagra o szyby.
I chociaż biurko stoi inaczej, to ja i tak jak kiedyś czuję znów to
- strach przed światem, który pędził i dziczał,
co raz mniej ludzki na którymś zakręcie wypadł.
Coś trzyma nas tu, wśród skandali i sensacji,
zabijamy się bardziej chcąc uciec z tej pułapki.
Wśród kątów bliskich sobie najpierw stanowią ostoje i bezpieczeństwo,
potem zwiększają paranoje.
Non stop, bez stopu, aż pulsuje wszystko.
Chce stop, chce stopu, uciec za horyzont.
Gdzieś, za sensem życia popędzić szaleńczo.
Tu jest piekło i może skończyć się klęską.
Frustracją przed czterdziestką, by jakoś zabić
życia piekło, oderwać się jak w samotagi.
Produkujemy iluzję bez szans na to, by się spełniły,
a jednak oddychamy każdą.
Stają się sensem. Przy nich odnajdujemy nasze miejsce.
Chcemy się mylić, by stłumić własne serce.
Czytamy książki z serii jak żyć, pozornie wiemy więcej,
lecz przychodzi czas, gdy nasza siła ponosi klęskę.
Można czytać bajki dla akwizytorów.
W życiu i tak przegramy z realnością jego horroru.
Uciekamy w sztukę, która jest większą pułapką.
Po jakimś czasie tylko ból jest dla nas inspiracją, tą naszą prawdą.
Stajemy przed wyborem: dragi, wódka, miłość, religia, ludzka litość, szaleństwo.
Tak bezpiecznie odejść stąd w świat iluzji,
w permanentny sen by już się nie obudzić.
By świat już nie ranił w serce wbijając drzazgi.
Boże,
tak bardzo chciałbym doświadczyć Twojej łaski,
bym ślepy jak anioł mógł widzieć tylko Twą potęgę w świecie,
w którym nie wiem gdzie jest moje miejsce...
zagra o szyby.
I chociaż biurko stoi inaczej, to ja i tak jak kiedyś czuję znów to
- strach przed światem, który pędził i dziczał,
co raz mniej ludzki na którymś zakręcie wypadł.
Coś trzyma nas tu, wśród skandali i sensacji,
zabijamy się bardziej chcąc uciec z tej pułapki.
Wśród kątów bliskich sobie najpierw stanowią ostoje i bezpieczeństwo,
potem zwiększają paranoje.
Non stop, bez stopu, aż pulsuje wszystko.
Chce stop, chce stopu, uciec za horyzont.
Gdzieś, za sensem życia popędzić szaleńczo.
Tu jest piekło i może skończyć się klęską.
Frustracją przed czterdziestką, by jakoś zabić
życia piekło, oderwać się jak w samotagi.
Produkujemy iluzję bez szans na to, by się spełniły,
a jednak oddychamy każdą.
Stają się sensem. Przy nich odnajdujemy nasze miejsce.
Chcemy się mylić, by stłumić własne serce.
Czytamy książki z serii jak żyć, pozornie wiemy więcej,
lecz przychodzi czas, gdy nasza siła ponosi klęskę.
Można czytać bajki dla akwizytorów.
W życiu i tak przegramy z realnością jego horroru.
Uciekamy w sztukę, która jest większą pułapką.
Po jakimś czasie tylko ból jest dla nas inspiracją, tą naszą prawdą.
Stajemy przed wyborem: dragi, wódka, miłość, religia, ludzka litość, szaleństwo.
Tak bezpiecznie odejść stąd w świat iluzji,
w permanentny sen by już się nie obudzić.
By świat już nie ranił w serce wbijając drzazgi.
Boże,
tak bardzo chciałbym doświadczyć Twojej łaski,
bym ślepy jak anioł mógł widzieć tylko Twą potęgę w świecie,
w którym nie wiem gdzie jest moje miejsce...
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieRain
will play on the windows.
And even though the desk is set up differently, I still feel it
- fear of the world that once raced and raged,
becoming less and less human, somewhere on a bend, it fell off.
Something keeps us here, amidst scandals and sensations,
we kill ourselves even more trying to escape this trap.
Among corners close to each other, they first provide refuge and safety,
then increase paranoia.
Non-stop, without a stop, until everything pulsates.
I want it to stop, I want a break, to escape beyond the horizon.
Somewhere, to chase madly after the meaning of life.
Here is hell and it may end in failure.
Frustration before forty, to somehow kill
the hell of life, to detach like in a game of tag.
We produce illusions with no chance of coming true,
yet we breathe in each one.
They become meaningful. In them, we find our place.
We want to be wrong to silence our own hearts.
We read books from the series "How to live," seemingly knowing more,
but the time comes when our strength falters.
You can read fairy tales for salesmen.
In life, we'll lose to the reality of its horror anyway.
We escape into art, which is a bigger trap.
After some time, only pain becomes our inspiration, our truth.
We stand at a crossroads: drugs, vodka, love, religion, human compassion, madness.
So safely depart from here into the world of illusions,
into a permanent sleep to never wake up again.
So that the world no longer wounds the heart with splinters.
God,
I would so much like to experience Your grace,
so that, blind as an angel, I could see only Your power in a world
where I don't know where my place is...
will play on the windows.
And even though the desk is set up differently, I still feel it
- fear of the world that once raced and raged,
becoming less and less human, somewhere on a bend, it fell off.
Something keeps us here, amidst scandals and sensations,
we kill ourselves even more trying to escape this trap.
Among corners close to each other, they first provide refuge and safety,
then increase paranoia.
Non-stop, without a stop, until everything pulsates.
I want it to stop, I want a break, to escape beyond the horizon.
Somewhere, to chase madly after the meaning of life.
Here is hell and it may end in failure.
Frustration before forty, to somehow kill
the hell of life, to detach like in a game of tag.
We produce illusions with no chance of coming true,
yet we breathe in each one.
They become meaningful. In them, we find our place.
We want to be wrong to silence our own hearts.
We read books from the series "How to live," seemingly knowing more,
but the time comes when our strength falters.
You can read fairy tales for salesmen.
In life, we'll lose to the reality of its horror anyway.
We escape into art, which is a bigger trap.
After some time, only pain becomes our inspiration, our truth.
We stand at a crossroads: drugs, vodka, love, religion, human compassion, madness.
So safely depart from here into the world of illusions,
into a permanent sleep to never wake up again.
So that the world no longer wounds the heart with splinters.
God,
I would so much like to experience Your grace,
so that, blind as an angel, I could see only Your power in a world
where I don't know where my place is...
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (4):