Flotsam and Jetsam - No place for disgrace

Daleko na wschodzie rządzili Samuraje, mistyczna klasa wojowników.
Honorowi i odważni, mężczyźni uzbrojeni w skórę, wdziewający ohydne maski.
700 lat panowania nad Japonią, mistrzowie ataku.
Hegemoni na wyspie smoków, przerażająca wojskowa kasta.

W bitwie nigdy nie zostawali jeńcami wroga, szlachetne samopoświęcenie.
Przekrzywione korony skazane na śmierć, płacą krwawą cenę.
Świętych obrzędów trzymali się ci wojownicy, nie ma miejsca dla hańby.
Nauczeni, by zachowywać dostojność, gdy patrzyli w oblicze śmierci.

Honor nawet we śmierci, żołnierze uczczeni.
Sztylet zanurza się głęboko, tnie z boku na bok.
Honor nawet we śmierci, hańbie się opierają,
Nigdy nie boją się końca, przedkładają dumę ponad życie.
Honor nawet we śmierci, żołnierze uczczeni.
Sztylet zanurza się głęboko, tnie z boku na bok.
Honor nawet we śmierci, hańbie się opierają,
Końca nigdy się nie boją, przedkładają dumę ponad życie.

Pełny wdzięku, pewną ręką
Chwyta leżący przed nim sztylet,
Zbiera myśli po raz ostatni
I zanurza ostrze od lewej do prawej.
Na jego twarzy ani śladu bólu.
Ostatecznym cięciem wyjmuje ostrze.
Lojalny towarzysz u jego boku
Wznosi miecz, by pomóc mu umrzeć.
Błyskawica, jeden szybki cios.
Honory oddane, głowa wojownika się toczy.

W ludzkiej chwale jego duch jest zatrzymany, całe jego wnętrze.
Godność uszanowana, odwaga ukazana przez jego rytualne samobójstwo.
Nie ma miejsca dla hańby, gdy sztylet harakiri rozszarpuje z boku na bok.
Pod wschodzącym słońcem jest ukazana istota rzeczy - rozpocząć nowe życie.