Fortíð - Fall Aldanna

Hvað er með ásum?
Hvað er með álfum?
Gnýr allur Jötunheimur,
æsir eru á þingi,
stynja dvergar
fyr steindurum,
veggbergs vísir.
Vituð ér enn eða hvað?

Surtur fer sunnan með sviga lævi
skín af sverði sól valtíva.
Grjótbjörg gnata en gífur rata,
troða halir helveg en himinn klofnar.

Þá kemur Hlínar
harmur annar fram
er Óðinn fer við úlf vega
en bani Belja
bjartur að Surti,
þá mun Friggjar
falla angantýr.

Þá kemur inn mikli mögur Sigföður,
Víðar, vega að valdýri.
Lætur hann megi Hveðrungs
mund um standa
hjör til hjarta,
þá er hefnt föður.

Þá kemur inn mæri möður Hljóðynjar,
gengur Óðins sonur við úlf vega,
drepur hann af móði Miðgarðs véur,
munu halir allir heimstöð ryðja,
gengur fet níu Förgynjar bur,
neppur, frá naðri, níðs ókvíðnum.

Sól tér sortna, sígur fold í mar,
hverfa af himni heiðar stjörnur.
Geisar eimi við aldurnara
leikur hár hiti við himinn sjálfan.

Geyr nú Garmur mjög
fyr Gnipahelli,
festur mun slitna
en freki renna.
Fjöld veit hún fræða,
fram sé ég lengra,
um ragnarök
römm sigtíva.