Frmn - Boję się tracić i tracę

Znowu nie dajemy rady
I możesz mnie zabić choć zrobią to dragi
Tak boje się tracić i tracę
A tak bardzo nie chcę
I nie chcę cię ranić
Wokół są te zmęczone twarze ja blady
Zmęczony przelewam te łezki na kartki
Znowu pójdę wypić ta wodę z kumplami
Ty będziesz płakała ja będę spłukany
I co?
I co?

Oboje łapiemy za klamki
Obudzę się martwy
Nie wiem czy to jebnie
Czy spisze na straty
Znów bookuję hotel
Nie wrócę do chaty
Czy jestem normalny
W tym świecie sam ja
I niszczy mnie świat
I niszczy mnie wiedza tym że nie mam ciebie
I rzucam to serce jak głupi na piach
Życie rzucało mi zawsze te kłody pod nogi
Bo nie chciało żebym wygrywał
I ssiesz mi energie do życia
Tak mocno ze chyba obudzi nas przypał
Nic nie pomaga bardziej niż muzyka
I te chwile z tobą bo dusze się w chwilach
Tak bardzo
Co nazwiemy prawdą (???)
(Co nazwiemy prawdą?)

Ref. (x2)
Nie nazywaj prawdą tego co już było
Bo skończyłem chyba się już utożsamiać
Znów dzwoni mi smartfon, a na linii milczą
By cię nie stracić mam bardziej cię poznawać
Powiedz jak to powinno działać
Znowu świeci pustką jak wracam na kwadrat
Siedzimy w tych samych tych stanach
Znów zbiorą się jebane łezki
Gdy myślę o tych wszystkich stratach