Gal - Jak tęsknić

1. To znowu się dzieje, znowu nie mam powodów się śmiać (się śmiać).
Daję słowom nadzieję, teraz jedziesz, tylko czekać i trwać ( i trwać).
Wrócą wieczory bez Ciebie i ciepła, łzy zmrozi wiatr (wiatr).
Kolejne szalone spotkania, tak gorące, gdy się mamy raz na jakiś czas.
Zima przykryje świat, zima otuli nas, zamrozi te chwile,
Jak czar, znów będziemy tak mocni i pełni wiary w to, że los jest z nami, tak trwać.
Chwilę razem, mały przy tym jest Paryż, filiżanka kawy i godziny za nami,
A my... poczujemy co mamy (zobaczymy, zobaczymy).


Ref. Nie ma Cię tu, a życie płynie w nas pośród róż,
Ten jeden sen, jest chwilą, której nie mogę mieć. (2x)


2. Znowu wrócą te godziny na telefonie,
I ta miłość, która karmi się słowem.
I wiem, że błahe rzeczy zaczną mocno boleć,
Mała iskra roznieci ogień.
Jak tlen, codzienność dla nas, marzę nim się stanie,
Pamiętasz, jak świat szalał? To był taniec,
Do tego się nigdy nie przyzwyczaję.
Czuję powietrza zapach i liście z drzew,
Świat się z nami rozpłakał.
Wieczór. Te chwile są złotem dla nas,
Choć bolą jak rozdrapana rana.
Wieczór. Ucieszy nas półmrok,
W kuchni rozmowy szeptem, zawsze chce się więcej.
Ze sobą rano, życie pachnie nami, potrafimy cieszyć nami.


Ref. Nie ma Cię tu, a życie płynie w nas pośród róż,
Ten jeden sen, jest chwilą, której nie mogę mieć. (2x)


3. Godziny w pociągach,
Tam radosny, z powrotem smutny, jak z komiksu postać.
Patrzę na siebie, kim jestem bez Ciebie,
Chwile spotkań i rozstań, krzyk serca,
Jak temu sprostać, miłość, zazdrość, złość i ból,
Poczujemy to wszystko znów.
Znowu pytam, kiedy los spłaci nam ten dług (kiedy spłaci nam ten dług).
Pragnę być jak Tytan w tym i nie pisać, że los jest zły.
Choć krzykną te sny, w których jesteś,
Tylko Ty i My, chcę wierzyć, że minie to co trudne,
A po latach ten numer da nam uśmiech.
Dzisiaj smutek topię,
Za oknem gęste deszczu krople,
Rozmowy z losem bywają podłe.