Gary Numan - Down In The Park

W parku gdzie androidy spotykają się z maszynami
I bawią się w "Liczby zabijają"
W parku z przyjacielem, numerem pięć
Miałem wypadek,
a może byłem na wojnie?
Cóż, od tamtej pory nie jestem już sobą
Wmawiam sobie, że rzeczywiście tam byłem
Idziemy do "Zom-zom'a", gdzie można coś zjeść
Widać stąd jak ludzie próbują uciekać
O! Patrzcie, to maszyna
Wyszedłbym na zewnątrz gdyby nie ona
Nie uwierzyłbyś, co one potrafią zrobić
W parku gdzie wszyscy krzyczą "Śmierć. śmierć, śmierć", dopóki nie wzejdzie słońce
W parku z moim przyjacielem
Nie jesteśmy kochankami
Nie jesteśmy romantykami
Jesteśmy tu po to, aby wam służyć
Inne twarze, ale słowa te same

Notka od tłumacza: Aby w pełni zrozumieć ten tekst, trzeba zaznaczyć, iż utwór, tak jak i cała płyta, opowiada o dystopijnej przyszłości. "Machman" (pl. androidy) to pół androidy, pół ludzie, kontrolowani przez "grey men"(pl. szarzy), czyli elitę sprawującą władzę. Dodatkowo "szarzy" mają na usługach "rape machines"(pl. maszyny), czyli roboty stworzone do zabijania. "Szarzy" zlecają swoim podwładnym maszynom i androidom łapanie i mordowanie każdego człowieka, któremu udało się dotąd przeżyć, co traktują jako grę, zabawę. Cała piosenka pisana jest z perspektywy androida, który przygląda się takim "zabawom" w polowanie na ludzi. Warto też dodać, że androidy nie mają imion, lecz są numerowane, więc stąd w tekście np. "friend called five", czyli przyjaciel androida o numerze 5. Główny bohater, jako że jest pół człowiekiem, ma również przebłyski z czasów, kiedy w pełni nim był. Z tym przydługim wstępem przejdźmy do tekstu.