GRL - Symfonia Śmierci

/Wpadam napadam zabieram co moje my więcej siły mamy we troje dodamy nietomnie że stoję nie tonę że wszystko co wokół to
dawno juz płonie/ (krzyk),
skalpeluję tępym ostrzem twoją niemą twarz niczym duch,
który pisał za pomocą widża plansz,
/gloryfikuję/ karę śmierci tak jak szatan (krzyk)
/to co po tobie zostanie zasiedli opustoszały zwierzęcy/ niemy cmentarz,
dziewięc ciał w dziewięciu rzędach pochowane w korzeniach i pędach_(aa).

/Eksperymenty/ na /mutujących/ genach martwych zwierzętach,
to co dzisiaj ujrzy światło dzienne nie zobaczysz nawet w najmroczniejszych złych,
i,
najstraszniejszych snach,
kodowane szyfry zwane bibliotekami umysłu na które / na pewno nie będziesz miał spektakularnego pomysłu/,
spotkamy się w czyśccu i,
porozumiewać będziemy za pomocą telepatycznych okrutnych listów (aa),
przez to gdzieś na świecie,
/ginie grono/ dżihadystów.

Refx2
Czerń oplata nas płomień życia nagle zgasł każdy z nas wpada w trans płonie las Alcatraz,
pozostaną tylko szczątki rozsiewanych ras,
kałpan segreguje ciała poszczególnych klas.

Zakażona igła /penetruje/ miękkie tkanki błony ścianki wytwarzając przy tym me,
ta,
liczny dźwięk /niczym uderzający o niewymierną/ pustą czaszkę pręt prze,
szywa cię wstręt /dopada po częsci/ o,
błęd,
dziś zatoniesz niczym na czerwonym morzu uszkodzony okręt,
ten moment,
/kiedy twe/ szare komórki błądzą niczym ślepe dziecko miedzy korytarzem niemych wspomnień,
rozprzestrzeniam ogień poszerza się skala tąpnięć,
pod bosymi stopami zaczyna w bardzo szybkim tempie zamarznięta krew topnieć,
to koniec,
nie zobaczysz nigdy więcej ognistego słońca podróż nie będzie kojąca dzisiaj pójdziesz ze mną do samego końca,
niczym oderwana tafla w dół wodospadu rwąca,
ma rządza podpowiada mi,
że,
w mym organiźmie jest za mało obcej krwi,
dziś otworzyłem 666 drzwi.

Refx2

Połamane żebra zwisające z ciała ścięgna rana cięta,
wokół wiszące martwe zwierzęta droga kręta a na niej leżąca trójgłowego orła głowa ścięta,
połamana szczęka w czystej formie niewyobrażalna męka,
pod dziwnym kątem w nienaturalny sposób wygięta ręka kość promieniowa,
pęknięta reszta ciała chciała odmówić mu bezpośrednio posłuszeństwa to,
jest jak korytarz,
/w którym nie ma/ przejścia to okropne miejsce gdzie nie zaznasz poszukiwanego szczęścia,
a własne ciało zastaniesz w mikroskopijnych częściach,
spokój ducha odnajduję w zakrwawionych narzędziach_(aa),
niemy strach /który potrafi sparaliżować/ nawet nieuchwytny głaz i,
każde zwierze /które oplata/ tętniący życiem las,
nadszedł czas,
każdy z was ślepo wpada w trans prowadząc za sobą nad urwisko grupę szarych mas.

Refx2