Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Hagalaz' Runedance
Hagalaz' Runedance - A Tale Of Fate (Folkswang Awaits)
A Tale Of Fate (Folkswang Awaits)
Tekst dodał(a): SheIsWolf
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): arietta
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): lagolas
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
They met on a hill one late autumn eve
Oh, noble and graceful both stood
With eyes so intense, their passion so fierce
The wildest flame burning inside
He was the son of a powerful Viking Jarl
She was a child blessed by Freya in all her ways
Silently they watched the endless sea
And time came to say farewell
"The ships are leaving tomorrow morning
Far away to foreign lands
The battlefields call, my fathers to follow
Proving that I am a man
With honour in my breast I will win my battles
My love to you will give me my strength to live
And when I return all souls will know
That you are my true wife to be"
Joy in her heart, she summoned the Norns
To see what their marriage will bring
But the Norns only shook sadly their heads
Their future, oh they had seen...
‘sometimes my child, fate cannot be kind'
These words; she tumbled down screaming and weeping
She called upon elves, begged Freya and Odin
"No, don't take my dear from me"
But Orlog had spoken their destiny
Oh no use all the spell craft she tried
One dawn in her dream she saw him falling
The blade of a sword in his side
He fell to his knees, his dying eyes searching her
Breathing his last breath as he cried out her name loud
That dreadful morning she awoke
And she knew that he had died
The day came when the ship returned
The body of her loved one bore
She sat down beside him, a last pained look
At his young body once more
Than she pierced her heart with her dagger of iron
Her dying body onto his chest fell
They are now united in Esgard high
For all eternity
Oh, noble and graceful both stood
With eyes so intense, their passion so fierce
The wildest flame burning inside
He was the son of a powerful Viking Jarl
She was a child blessed by Freya in all her ways
Silently they watched the endless sea
And time came to say farewell
"The ships are leaving tomorrow morning
Far away to foreign lands
The battlefields call, my fathers to follow
Proving that I am a man
With honour in my breast I will win my battles
My love to you will give me my strength to live
And when I return all souls will know
That you are my true wife to be"
Joy in her heart, she summoned the Norns
To see what their marriage will bring
But the Norns only shook sadly their heads
Their future, oh they had seen...
‘sometimes my child, fate cannot be kind'
These words; she tumbled down screaming and weeping
She called upon elves, begged Freya and Odin
"No, don't take my dear from me"
But Orlog had spoken their destiny
Oh no use all the spell craft she tried
One dawn in her dream she saw him falling
The blade of a sword in his side
He fell to his knees, his dying eyes searching her
Breathing his last breath as he cried out her name loud
That dreadful morning she awoke
And she knew that he had died
The day came when the ship returned
The body of her loved one bore
She sat down beside him, a last pained look
At his young body once more
Than she pierced her heart with her dagger of iron
Her dying body onto his chest fell
They are now united in Esgard high
For all eternity
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczeniePewnego wieczora, późną jesienią, spotkali się na wzgórzu
Och, oboje byli szlachetni i pełni wdzięku
Z tak intensywnym spojrzeniem, ich namiętność tak żarliwa
Wewnątrz płonął najgwałtowniejszy ogień
On był synem potężnego Jarla Wikingów
Ona była dzieckiem pobłogosławionym przez Freję we wszystkich jej drogach
W milczeniu patrzeli na nieskończone morze
Aż nadszedł czas, by się pożegnać
"Statki odpływają jutro rano
Daleko do obcych krain
Wzywają pola bitewne, ojcowie bym podążał
Udowadniając, że jestem mężczyzną
Z honorem w mej piersi zwyciężę swe bitwy
Moja miłość do ciebie doda mi sił, by żyć
A kiedy powrócę wszystkie dusze będą wiedzieć
Że jesteś moją prawdziwą przyszłą żoną"
Z radością w sercu przywołała Norny
By zobaczyć, co wyniknie z ich małżeństwa
Lecz Norny tylko smutno pokiwały głowami
Ich przyszłość, och zobaczyły...
"Czasami, me dziecię, los nie jest przychylny"
Te słowa; upadła krzycząc i płacząc
Apelowała do elfów, błagała Freję i Odyna
"Nie, nie odbierajcie mi mego lubego"
Lecz Orlog omówił ich przeznaczenie
Och, na próżno próbowała wszelkich czarów
Pewnego świtu widziała jak on ginie w jej śnie
Ostrze miecza w jego boku
Upadł na kolana, umierające oczy jej wypatrywały
Ostatnim tchem głośno krzycząc jej imię
Obudziła się tego okropnego ranka
I wiedziała, że on umarł
Nastał dzień, gdy statek powrócił
Niosący ciało jej ukochanego
Usiadła u jego boku, ostatnie, pełne bólu spojrzenie
Na jego młode ciało, jeszcze raz
Potem przebiła swe serce żelaznym sztyletem
Jej martwe ciało upadło na jego pierś
Teraz są zjednoczeni wysoko w Asgardzie
Na całą wieczność
Och, oboje byli szlachetni i pełni wdzięku
Z tak intensywnym spojrzeniem, ich namiętność tak żarliwa
Wewnątrz płonął najgwałtowniejszy ogień
On był synem potężnego Jarla Wikingów
Ona była dzieckiem pobłogosławionym przez Freję we wszystkich jej drogach
W milczeniu patrzeli na nieskończone morze
Aż nadszedł czas, by się pożegnać
"Statki odpływają jutro rano
Daleko do obcych krain
Wzywają pola bitewne, ojcowie bym podążał
Udowadniając, że jestem mężczyzną
Z honorem w mej piersi zwyciężę swe bitwy
Moja miłość do ciebie doda mi sił, by żyć
A kiedy powrócę wszystkie dusze będą wiedzieć
Że jesteś moją prawdziwą przyszłą żoną"
Z radością w sercu przywołała Norny
By zobaczyć, co wyniknie z ich małżeństwa
Lecz Norny tylko smutno pokiwały głowami
Ich przyszłość, och zobaczyły...
"Czasami, me dziecię, los nie jest przychylny"
Te słowa; upadła krzycząc i płacząc
Apelowała do elfów, błagała Freję i Odyna
"Nie, nie odbierajcie mi mego lubego"
Lecz Orlog omówił ich przeznaczenie
Och, na próżno próbowała wszelkich czarów
Pewnego świtu widziała jak on ginie w jej śnie
Ostrze miecza w jego boku
Upadł na kolana, umierające oczy jej wypatrywały
Ostatnim tchem głośno krzycząc jej imię
Obudziła się tego okropnego ranka
I wiedziała, że on umarł
Nastał dzień, gdy statek powrócił
Niosący ciało jej ukochanego
Usiadła u jego boku, ostatnie, pełne bólu spojrzenie
Na jego młode ciało, jeszcze raz
Potem przebiła swe serce żelaznym sztyletem
Jej martwe ciało upadło na jego pierś
Teraz są zjednoczeni wysoko w Asgardzie
Na całą wieczność
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (1):