IA - Shinitai-chan

Od odzyskania przytomności,
Byłam otoczona czterema białymi ścianami.
Byłam w szpitalu.
Potrafię przypomnieć sobie tylko połowę drogi, którą przebyłam idąc na dach.

Kiedy wyciągam swoją dłoń, jesteś tuż obok, ale nie mogę Cię dosięgnąć.
Nawet tymi rękami, które rosną na życzenie,
Wciąż nie mogę przewyższyć tamtej dziewczyny.

Ach, chcę umrzeć, chcę umrzeć, ale nie chcę umierać,
ponieważ jesteś wystarczająco uprzejmy, by mnie powstrzymać.
Nie ważne jak wiele razy się skrzywdzę,
to wciąż nie wystarcza, nie wystarcza (nie wystarcza).

Ach, chcę umrzeć, chcę umrzeć, ale nie chcę umierać,
ponieważ jesteś wystarczająco uprzejmy, by mnie powstrzymać.
Nie ważne jak wiele razy się skrzywdzę,
to wciąż nie wystarcza, nie wystarcza (nie wystarcza).

Całkowicie sama ukrywam odłamki Ciebie.
Wygląda na to, że posunęłam się odrobinę za daleko.
Moje własne odbicie w lustrze – uśmiechnięte z czerwonymi oczami.

Wiesz, właściwie to chcę żyć. Chcę żyć.
Nie chcę zniknąć z tego świata, podczas gdy
wciąż nie jestem w stanie powiedzieć Ci, jak się czuję.
Zatrute grzyby na czubku mojej głowy
pamiętają, gdzie jesteś.

Ach, chcę umrzeć, chcę umrzeć, ale nie chcę umierać,
ponieważ jesteś wystarczająco uprzejmy, by mnie powstrzymać.
Nie ważne jak wiele wspomnień spróbuję usunąć,
to wciąż nie wystarcza, nie wystarcza (nie wystarcza).

Ach, chcę umrzeć, chcę umrzeć, chcę umrzeć,
ale już nie mogę umrzeć. Już nie jestem samotna,
odkąd jesteś tutaj ze mną.

La~la~la~ lalala lalala lalala
Nieusuwalna trwoga, usuwalne wspomnienia
– koło zatacza się, podczas gdy moje rany bez przerwy się powiększają.