Imperium - Na wzgórzu

I.
Na wzgórzu zielonym ukrytym wśród traw,
Gdzie kiedyś we dwoje patrzyliśmy w dal,
Dziś stoję samotnie zwrócony pod wiatr.
I dawnym wspomnieniom pozwalam się stać.

Ref.
Zakwitły znowu kwiaty; do nieba się pną.
Nie znają czułości, dotyku Twych rąk.
Bo kwiaty zapomniały pieszczoty sprzed lat.
Słoneczne bukiety splatałaś z ich barw.

II.
Wierności przysięgę złożyłaś mi tu.
Tak długo wierzyłem w sens Twoich słów.
Dziś nasz cichy pejzaż znów jest tylko mój,
Więc zwracam Ci słowo i spokój ze wzgórz.

Ref.
Zakwitły znowu kwiaty; do nieba się pną.
Nie znają czułości, dotyku Twych rąk.
Bo kwiaty zapomniały pieszczoty sprzed lat.
Słoneczne bukiety splatałaś z ich barw.

III.
Weź miłość ode mnie na każdą godzinę.
Bądź pewna, że Twoje wspomnienie nie zginie,
Bo w miejscach, gdzie kiedyś chodziliśmy razem
Twój obraz w pamięci na zawsze zostanie.

Ref.
Zakwitły znowu kwiaty; do nieba się pną.
Nie znają czułości, dotyku Twych rąk.
Bo kwiaty zapomniały pieszczoty sprzed lat.
Słoneczne bukiety splatałaś z ich barw.
// x2.