Instytut - Numer Dwa

Nie ma nigdy żadnych szans, gdy traktujesz to jak żart
W nocy teraz wzywasz mnie, gdy tak bardzo boisz się
Że upłynął już ten czas, choć dawałem nieraz znak
Zagryzałem wargi, gdy nie słyszałem słowa "my"

Cały czas palił mnie tak wielki żar
Nie wiem jak, wytrzymałem taki stan
Mówisz coś, jestem już daleko stąd
Nie mam nic, co przypomnieć mogłoby, ciebie mi (x2)

Cały czas...

I jeszcze jedno, jeśli możesz mi pomóc, to nie dzwoń i wyrzuć mnie
Ze swojego telefonu na zawsze, wszystko przecież jest nieważne
Nieważne, nieważne, nieważne...