Inventure - Lost

Popadam w coraz większe zapomnienie
W ten sposób wymykam się zgubie jaka ogarnia świat

Tułając się
Przez lustrzane odbicie perfekcyjnego świata równoległego
Uświadamiając sobie,
Iż nie jest to rzeczywistość, a ja nie jestem tym kim powinienem był być
Nie ma Aniołów Stróżów, które zechciały by mnie wesprzeć gdy nie sprzyja mi szczęście
A także Demonów, czyhających w najciemniejszych czeluściach, na mą duszę

Sam nie rozumiem mojego stanu psychicznego
I nie mogę znieść tego kim się stałem, a także tego czym jeszcze mógłbym się stać
Wy którzy się nie przejmujecie, jesteście pasożytami, pijawkami i robactwem kurczowo trzymającymi się życia

Popadam w coraz większe zapomnienie
Dałem się podporządkować mym wewnętrznym demonom

Tułając się
Przez lustrzane odbicie perfekcyjnego świata równoległego
Uświadamiając sobie,
Iż nie jest to rzeczywistość, a ja nie jestem tym kim powinienem był być
Nie ma Aniołów Stróżów, które zechciały by mnie wesprzeć gdy nie sprzyja mi szczęście
A także Demonów, czyhających w najciemniejszych czeluściach, na mą duszę

Bezsenne noce, w które to wytężałem wzrok by oddzielić dobro od zła
Kawałek po kawałku, presja zaczęła narastać, gdy zanurzałem wzrok w widoku oceanu
Zmysł czucia drętwieje, oddech staje się coraz płytszy, a me źrenice zwężają się
Bicie serca słabnie, będąc pochłaniany przez błogość, mam ostatnie życzenie nim odejdę;
"Chciałbym usłyszeć jak krzyczysz, spoczywaj w łoju"

Tułając się
Przez lustrzane odbicie perfekcyjnego świata równoległego
Uświadamiając sobie,
Iż nie jest to rzeczywistość, a ja nie jestem tym kim powinienem był być
Nie ma Aniołów Stróżów, które zechciały by mnie wesprzeć gdy nie sprzyja mi szczęście
A także Demonów, czyhających w najciemniejszych czeluściach, na mą duszę