Irena Santor - Jeszcze jedna rozmowa

Jeszcze jedna rozmowa
Znowu tyle słów
Chcesz opowieść zaczynać od nowa
Więc mów, mów...

Ja nie patrzę ci w oczy
Nie chcę czytać w myślach
Widzę, jak słowa biegną
Po opadłych z drzew liściach

Potykają się czasem
O kasztany, żołędzie
Kiedy mówisz, jak bardzo tęskniłeś
A drzew tyle przed nami
Kiedy mówisz, że będzie
Wielka miłość, po którą wróciłeś

Słowa biegną po lesie
Jak on - żółte, czerwone
I w nim giną w kolorach jesieni
Zanim z lasu wrócimy
Chcesz usłyszeć odpowiedź
Bo już późno i las pełen cieni

Potykają się czasem
O kasztany, żołędzie
Kiedy mówisz, jak bardzo tęskniłeś
A drzew tyle przed nami
Kiedy mówisz, że będzie
Wielka miłość, po którą wróciłeś

Słowa biegną po lesie
Jak on - żółte, czerwone
I w nim giną w kolorach jesieni
Zanim z lasu wrócimy
Chcesz usłyszeć odpowiedź
Bo już późno i las pełen cieni

Ja ci nic nie odpowiem
Widzisz, to był monolog
Ja nasz dialog skończyłam
A ta jesień to prolog