Iyowa - Heat Abnormal

Temperatura mojego ciała znów podniosła się
Od szukania zmiany w czymś co martwe już jest
Nie pozbędę się tego, chociaż prób nie brak
Więc teraz żałośnie piszę to solilokwium sam

Tak, jak porażenie prądem, przez moje żyły
Strach miesza się z bólem w moim krwiobiegu
Przez wszystkie cząsteczki zza gęstego dymu
Kusarigama obserwuje cię z tyłu
Nawet jeśli ją zniszczysz
jak ją zniszczysz [x8]
ona wciąż tu jest.

Słowa które wykrzykujesz stały się nonsensem
Wychodząc z twojego chorego gardła niepojęte
Znad fotela zgniły półksiężyc
tylko wyśmiewa twoje brednie
Teraz coś zmierza
Coś zmierza [x8]
Coś zmierza w twoją stronę

Ci, co sztandar zbawienia w popiół obrócili
Szkielety tych, co pocałunkiem swe zbiory spowili
Zamykając się w trumnie, składając rezygnację
Mówią wciąż ,,coś jest ze mną nie tak''
,,coś jest ze mną nie tak'' [x8]
szeptem.

Nadzieja na raj wiecznego życia
Jest wśród nich powtarzana jak mantra
Wszyscy dorośli głoszący to marzenie
Zniszczyli arkę, na której pokład się pchali
Wszystkie z czarnych gwiazd
czarnych gwiazd [x8]
patrzą się na nich.

Oślepiające światło przebiło oczy me
Dzwony odejścia rozbrzmiewają na niebie
Historia zbudowana przez boskie ręce
Dała mi odpowiedź, która rozpadła się w piach

Temperatura mojego ciała znów podniosła się
Od szukania zmiany w czymś, co martwe już jest
Modlę się do gwiazd świecących w nocy
Ale spotykam się z odbiciem czyichś oczu w ich świetle.

Próbuję zatamować żal, ale on wciąż płynie
W dół błotnistego strumienia, nim wszystko zamieni się w sól
Modlitwy, współczucie, ból
Apatia i litość - wszystko będzie wycenione
Nawet kiedy się odwrócę
kiedy się odwrócę [x8]
Wciąż słyszę jak krzyczysz

Pojedyncza ryba żyjąca wewnątrz twojej świadomości
Płynie wzdłuż morza twojego umysłu
Mówi, że cnotą jest porzucenie nadziei.
A zapach krwi jest wszędzie
Wszystkie z czarnych gwiazd
czarnych gwiazd [x8]
patrzą się na mnie

Temperatura mojego ciała znów podniosła się
Od szukania zmiany w czymś, co martwe już jest
Nie pozbędę się tego, chociaż prób nie brak
Więc teraz żałośnie piszę to solilokwium sam

Płaczące komórki wracają do morza
Trzęsienie ziemi nie chce ustać
Chmury z popiołu wciąż przybywają
Jakby podążały śladami, które kiedyś nakreśliła jaskółka

Błagam moimi zanieczyszczonymi nadzieją rękoma
By istniała przyszłość dla nas obojga
Modlę się do gwiazd świecących w nocy
Ale spotykam się z odbiciem twoich oczu w ich świetle

Ująwszy twe dłonie, deklarując mą miłość
Zabiję te marzenia, których nigdy nie dosięgnę
Gdy ostatki świadomości upływają z twego umysłu
Twój organizm staje się anomalią
Nie, to nie może się dziać
To nie może być prawdziwe [x6]
To jest nie do zniesienia

Słowa które wykrzykujesz stały się nonsensem
Wychodząc z twojego chorego gardła niepojęte
Znad fotela zgniły półksiężyc
tylko wyśmiewa twoje brednie
Teraz coś zmierza
Coś zmierza [x8]
Coś zmierza w twoją stronę