Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Joanna Newsom
Joanna Newsom - Soft as Chalk
Soft as Chalk
Tekst dodał(a): nanoko
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): antypburdowski
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): nanoko
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
So, so long ago,
and so far away,
when Time was just a line
that you fed me,
when you wanted to stay,
we'd talk
as soft as chalk,
till morning came, as pale as a pearl:
No time!
No, no time!
Now, I have got all the time
in the world.
Say, honey, did you belong to me?
Tell me, honey,
was your heart at rest when, darlin,
all the mourning doves were howling us
a song of love's
godawful lawlessness?
Say, honey, did you belong to me?
Tell me, darlin, did I pass your test?
I lay, as still as death, until the dawn,
whereupon I wrested from
that godawful lawlessness.
I roam around the tidy grounds
of my dappled sanatorium.
Coatless, I sit
amongst the moles, adrift,
and I dote upon my pinesap gum.
And the light, through the pines,
in brassy tines,
lays over me, dim as rum
and thick as molasses.
And so time passes.
And so, my heart, tomorrow comes.
I feel you, leaning,
out back with the crickets,
loyal heart marking the soon-ness,
darkness:
tonight, still,
the mourning doves
will summon us their song
of love's neverdoneing lawlessness
while, over and over--
rear up! stand down! lay round!--
trying to sound-out,
or guess the reasons,
I sleep like a soldier, without rest.
But there is no treason,
where there is only lawlessness.
In the last week
of the last year I was aware,
I took a blind shot, across the creek,
at the black bear,
when he roused me in the night,
and left me cowering with my light,
calling out
Who is there?
Who's there?
Who is there?
I watched you sleep,
repeating my prayer.
(Give love a little shove
and it becomes terror.)
Now I am calling,
in a sadness beyond anger
and beyond fear,
Who is there? Who's there?
Who is there?
I glare and nod,
like the character, God,
bearing down
upon the houses and lawns.
I knew a little bit,
but, darling, you were it,
and, darling, now it is long gone.
Sweetheart, in your clean, bright start--
back there, behind a hill, and a dell,
and a state line or two--
I'll be thinking of you.
Yes, I'll be thinking,
and be wishing you well.
We land, I stand,
But I wait for the sound of the bell.
I have to catch a cab,
and my bags are at the carousel.
And then--Lord, just then--
time alone will only tell.
and so far away,
when Time was just a line
that you fed me,
when you wanted to stay,
we'd talk
as soft as chalk,
till morning came, as pale as a pearl:
No time!
No, no time!
Now, I have got all the time
in the world.
Say, honey, did you belong to me?
Tell me, honey,
was your heart at rest when, darlin,
all the mourning doves were howling us
a song of love's
godawful lawlessness?
Say, honey, did you belong to me?
Tell me, darlin, did I pass your test?
I lay, as still as death, until the dawn,
whereupon I wrested from
that godawful lawlessness.
I roam around the tidy grounds
of my dappled sanatorium.
Coatless, I sit
amongst the moles, adrift,
and I dote upon my pinesap gum.
And the light, through the pines,
in brassy tines,
lays over me, dim as rum
and thick as molasses.
And so time passes.
And so, my heart, tomorrow comes.
I feel you, leaning,
out back with the crickets,
loyal heart marking the soon-ness,
darkness:
tonight, still,
the mourning doves
will summon us their song
of love's neverdoneing lawlessness
while, over and over--
rear up! stand down! lay round!--
trying to sound-out,
or guess the reasons,
I sleep like a soldier, without rest.
But there is no treason,
where there is only lawlessness.
In the last week
of the last year I was aware,
I took a blind shot, across the creek,
at the black bear,
when he roused me in the night,
and left me cowering with my light,
calling out
Who is there?
Who's there?
Who is there?
I watched you sleep,
repeating my prayer.
(Give love a little shove
and it becomes terror.)
Now I am calling,
in a sadness beyond anger
and beyond fear,
Who is there? Who's there?
Who is there?
I glare and nod,
like the character, God,
bearing down
upon the houses and lawns.
I knew a little bit,
but, darling, you were it,
and, darling, now it is long gone.
Sweetheart, in your clean, bright start--
back there, behind a hill, and a dell,
and a state line or two--
I'll be thinking of you.
Yes, I'll be thinking,
and be wishing you well.
We land, I stand,
But I wait for the sound of the bell.
I have to catch a cab,
and my bags are at the carousel.
And then--Lord, just then--
time alone will only tell.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieTak, tak dawno temu,
i tak daleko stąd,
gdy karmiłeś mnie Czasem jak sznurkiem,
gdy chciałeś zostać,
rozmawialiśmy słowami
lekkimi jak kreda,
aż po perłowoblady poranek:
Nie było czasu!
Nie było czasu!
Teraz mam cały czas
w świecie.
Powiedz, kochany, czy byłeś mój?
Powiedz, kochany,
czy twoje serce było martwe, najmilszy,
gdy gołębie-żałobnicy wypłakiwały nam
piosenkę o
obrzydliwym bezprawiu miłości?
Powiedz, kochany, czy byłeś mój?
Powiedz, najmilszy, czy zdałam twój test?
Leżę, nieruchoma jak śmierć, czekając na świt,
tam, gdzie wyrwałam się
temu obrzydliwemu bezprawiu.
Wałęsam się po schludnych terenach
mojego pstrokatego sanatorium.
Bez płaszcza siedzę wśród kretów, zagubiona,
i oszalałam na punkcie gumy z korzeniówki.
Światło, przez konary sosen,
w miedzianych smugach,
kładzie się na mnie przyćmione jak rum
i gęste jak melasa.
I tak mija czas.
I tak, moje słonko, nadchodzi jutro.
Czuję cię, gdy pochylam się,
na zewnątrz, w towarzystwie świerszczy,
lojalne serce upamiętnia jużniedługość,
ciemność:
tej nocy, jak zwykle,
gołębie-żałobnicy
wezwą nas swoją piosenką
o nigdyniedokończącymsię bezprawiu miłości
gdy, w kółko i w kółko--
stań dęba! zatrzymaj się! kładź się!--
próbuj zaciągnąć języka
albo chociaż zgadnąć przyczyny,
gdy śpię, jak żołnierz nie mam spokoju.
Ale trudno mówić o zdradzie stanu,
gdy panuje bezprawie.
W ostatnim tygodniu
ostatniego roku byłam świadoma.
Nie patrzyłam, gdzie strzelałam,
po drugiej stronie rzeki trafiło na baribala,
gdy on zbudził mnie w nocy,
kuliłam się ze strachu, włączyłam lampkę
i wołałam
Kto tam?
Kto tam?
Kto tam?
Patrzyłam, jak śpisz,
powtarzając moją modlitwę.
(Popchnij miłość odrobinkę,
a przemieni się w terror.)
Teraz wołam,
w smutku, co przyćmiewa złość
i strach,
Kto tam? Kto tam?
Kto tam?
Wpatruję się i kiwam głową,
jak ta osobistość, Bóg,
przyciskając wzrokiem
domy i trawniki.
Wiedziałam okruszynkę,
lecz, kochany, ty nią byłeś,
i, kochany, nic z niej nie zostało.
Słoneczko, przed tobą czysty, jasny początek--
gdzieś tu, za wzgórzem, za doliną,
za granicą stanu lub dwu--
będę myśleć o tobie.
O tak, będę myśleć o tobie
i życzyć ci jak najlepiej.
Lądujemy, wstaję,
ale czekam na dźwięk dzwonka.
Muszę złapać taksówkę,
a moje torby są jeszcze na taśmociągu.
A potem—Panie, potem--
to już czas pokarze.
i tak daleko stąd,
gdy karmiłeś mnie Czasem jak sznurkiem,
gdy chciałeś zostać,
rozmawialiśmy słowami
lekkimi jak kreda,
aż po perłowoblady poranek:
Nie było czasu!
Nie było czasu!
Teraz mam cały czas
w świecie.
Powiedz, kochany, czy byłeś mój?
Powiedz, kochany,
czy twoje serce było martwe, najmilszy,
gdy gołębie-żałobnicy wypłakiwały nam
piosenkę o
obrzydliwym bezprawiu miłości?
Powiedz, kochany, czy byłeś mój?
Powiedz, najmilszy, czy zdałam twój test?
Leżę, nieruchoma jak śmierć, czekając na świt,
tam, gdzie wyrwałam się
temu obrzydliwemu bezprawiu.
Wałęsam się po schludnych terenach
mojego pstrokatego sanatorium.
Bez płaszcza siedzę wśród kretów, zagubiona,
i oszalałam na punkcie gumy z korzeniówki.
Światło, przez konary sosen,
w miedzianych smugach,
kładzie się na mnie przyćmione jak rum
i gęste jak melasa.
I tak mija czas.
I tak, moje słonko, nadchodzi jutro.
Czuję cię, gdy pochylam się,
na zewnątrz, w towarzystwie świerszczy,
lojalne serce upamiętnia jużniedługość,
ciemność:
tej nocy, jak zwykle,
gołębie-żałobnicy
wezwą nas swoją piosenką
o nigdyniedokończącymsię bezprawiu miłości
gdy, w kółko i w kółko--
stań dęba! zatrzymaj się! kładź się!--
próbuj zaciągnąć języka
albo chociaż zgadnąć przyczyny,
gdy śpię, jak żołnierz nie mam spokoju.
Ale trudno mówić o zdradzie stanu,
gdy panuje bezprawie.
W ostatnim tygodniu
ostatniego roku byłam świadoma.
Nie patrzyłam, gdzie strzelałam,
po drugiej stronie rzeki trafiło na baribala,
gdy on zbudził mnie w nocy,
kuliłam się ze strachu, włączyłam lampkę
i wołałam
Kto tam?
Kto tam?
Kto tam?
Patrzyłam, jak śpisz,
powtarzając moją modlitwę.
(Popchnij miłość odrobinkę,
a przemieni się w terror.)
Teraz wołam,
w smutku, co przyćmiewa złość
i strach,
Kto tam? Kto tam?
Kto tam?
Wpatruję się i kiwam głową,
jak ta osobistość, Bóg,
przyciskając wzrokiem
domy i trawniki.
Wiedziałam okruszynkę,
lecz, kochany, ty nią byłeś,
i, kochany, nic z niej nie zostało.
Słoneczko, przed tobą czysty, jasny początek--
gdzieś tu, za wzgórzem, za doliną,
za granicą stanu lub dwu--
będę myśleć o tobie.
O tak, będę myśleć o tobie
i życzyć ci jak najlepiej.
Lądujemy, wstaję,
ale czekam na dźwięk dzwonka.
Muszę złapać taksówkę,
a moje torby są jeszcze na taśmociągu.
A potem—Panie, potem--
to już czas pokarze.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):