Julien Baker - Favor

Pojechaliśmy czterdziestką aby
Odwiedzić rodzinę, a ja
Powiedziałam tobie, że jedyny krewny którego znam
To ten, którego widziałam z noszy
Kiedyś myślałam o sobie,
Że jestem utalentowanym kłamcą
Okazuje się, że byli nim moi przyjaciele
Próbując wyświadczyć mi przysługę

Zawszę chciałabym mówić prawdę
Ale zdaje się, że nigdy nie ma dobrej chwili
Aby być wystarczająco poważą
Przepraszam, że doprowadzam się do płaczu

Ile mi jeszcze zostało
Dobroci innych do wykorzystania?

Usiadłam na masce, całą noc na dworze
Próbując uzbierać drobne
Wyciągnęłaś ćmę
Z grilla twojego samochodu
Mówiąc jaka szkoda
Jak to możliwe, że jest dużo łatwiej
obchodzić się z czymś mniej człowieczym
Tak delikatnie?
Cóż, nie mogłaś mnie do tego zmusić

To nie wydaje się być takie złe, ale
Nie jest też zbyt przyjemne
Niczym plaster z nikotyną
Ledwie działa, szybko się kończy

Kto postawił mnie
Abyś znalazła mnie na swojej drodze?
I jakim prawem
Nie pozwoliłaś mi umrzeć?
Ooh, czy ja w ogóle wiedziałam
O co proszę?
Gdybym miała na to swój sposób
Tęskniłabym za tobą bardziej
Niż tęskniłaś ty
Tęskniłaś za mną

Tęskniłaś za mną
Tęskniłaś za mną