Kabu Majk - Pustka

Ej, popatrz tyle co mam to jest mimika
Z każdym dniem coraz opadam z sił
Widzę twarz pełną zmartwień
Bo w oczach prawdy to nie ten sam Majk, wiesz
Znika uśmiech, gdzie jest mój optymizm?
Przywykłem milczeć, ale nie w tej chwili.
Ile można iść nie zostawiając śladu?
Ile można czekać aż coś Ci dadzą?

Pare celów mam, dla niech chciałbym to wytrwać,
Ale nie załatwi nic zwyczajna modlitwa.
Zresztą, gdzie zgubiłem swój sens wiary?
O to czego chcę: miłości dla nas samych.
Miłości- to tak niewiele.
Ciężko okazać, ale jak łatwo powiedzieć?
Mimo to wciąż omijamy prawdę, i wiesz co?
Tak nie może być zawsze, bo...

Wiem, nie mogę dłużej tak
Czekać, aż samo wszystko się zmieni.
Ja wolę mieć ten swój świat
Gdy inni chcą się na siłę tu zmienić.
Wiem, nie mogę dłużej tak
Czekać, aż samo wszystko się zmieni.
Ja wolę mieć ten swój świat
Gdy inni chcą się na siłę tu zmienić.

Ej, popatrz, obejrzyj mój świat z bliska
Daj nadzieję, daj siłę, by klęska nie przyszła
Przystań czeka na zagubionej we mgle
Statek tonie, zalanej przez fale.
Testament niespisany na dnie morza leży jak kamień
Tylko pamięć po nim pozostanie.
To mój świat, gdzie krzyk ciśnie się na usta
To mój świat, gdzie panuje pustka.
Wypełnij ją, uwierz we mnie, ja wierzę w Ciebie
Nadejdzie dzień, gdy na lepsze się zmienię.
Odmienię los, co tak stale przeszkadza
Odmienię go, by Cię ocalić, kochana.

Wiem, gdzieś w tej mgle czekasz na mnie
Wierzę w to, że kiedyś Cię znajdę.
Wiem, gdzieś w tej mgle czekasz na mnie
Wierzę w to, że kiedyś Cię znajdę.

Wiem, nie mogę dłużej tak
Czekać, aż samo wszystko się zmieni.
Ja wolę mieć ten swój świat
Gdy inni chcą się na siłę tu zmienić.

Ej, popatrz świat nie jest sprzymierzeńcem
Ucieka nawet jeśli tego nie chcesz.
Fakt, może się okazać jednak,
Że ta szansa na zmianę była tylko jedna.
Mówisz: jest ogień, będzie dobrze, uwierz
Ty, mam nadzieję, że Ty to rozumiesz.
Ja siedząc tu samotnie, przy brudnej kartce
Zapisuję setki myśli, które są muzyki warte.
Chciałbym wrócić znów tu za parę lat
Mieć wokół Was tak cały czas, cały czas.
Bo myśl, która męczy mnie nieustannie:
Ja będę żył dalej, gdy mi Was zabraknie