Kagamine Rin & Len - Re:birthed

Niczym piasek który ulatywał gdy go chwytałem
Wszystko czego pragnąłem wymykało mi się bardzo łatwo
Walczyć, zabić się nawzajem
Od narodzin, przez całe życie
Istnieję tylko po to, istniejesz tylko po to
Nie ma ku temu wątpliwości

Przez mój pech, uwięziony w zakręconym labiryncie, moje serce płacze
W rozpaczy wiruje w kółko, odrzucam idelany wybór
Żałosne, niewybaczalne, nie chcę się do się przyznać, że przywiązełem się do tych uczuć
Cóż innego mi pozostaje niż się śmiać?

Dawno już straciłem to co chciałem chronić. Dlaczego walczymy? Odpowiedź jednak nie istnieje
Jeśli muszę zbierać spalone i upadłe prochy sprawiedliwości [i z nimi tańczyć]
To zabij mnie razem z mym mętnym żalem

W tym czarno-białym niezmiennym świecie gdzie bezsilne kwiaty wycinane są w pień
Jedynie zimne żelazo zabarwione czerwienią daje mi radość
Walczyć, zabić się nawzajem
Od poczęcia, przez całe życie
Żałosna przeszłość, próżna przyszłość
Nie dotykaj mnie tymi dłońmi splamionymi hipokryzją

To głupie marzenie, wspominam to uczucie, pozostaje mi tylko kpić z mojego pecha
W rozpaczy wiruję w kółko, koszmarny idealny wybór
Chcę wyrzucić, zapomnieć, zniszczyć te nieszczęsne uczucia
Cóż innego mi pozostaje niż się śmiać?

Niszczę, niszczę lecz nadal czuję pustkę w sercu
Jeśli muszę zbierać spalone i upadłe prochy sprawiedliwości i pozwolić im mnie zabarwić
To ukryj wszystko przede mną razem z całą nikłą prawdą

Walczyć, zabić się nawzajem
Całe życie, nasze przeznaczenie
Chcę by ten ciepły głos i ręce które trzymałem
Na zawsze przepadły

To głupie marzenie, wspominam to uczucie, pozostaje mi tylko kpić z mojego pecha
W rozpaczy wiruje w kółko, odrzucam idelany wybór
Żałosne, niewybaczalne, nie chcę się do się przyznać, że przywiązełem się do tych uczuć
Cóż innego mi pozostaje niż płakać?

Dawno już straciłem powód dla którego walczę, więc dlaczego nie mogę przestać?
Jeśli muszę zbierać spalone i upadłe prochy sprawiedliwości...
To jedyne co pozostało by dowieść swojej egzystencji

Uwięziony w zakręconym labiryncie, pozwalam moim emocjom machać wściekłe mieczem
Mój umysł atakowany jest przez marzenia i uczucia, wszytkie na raz
Zniszczyć cię, uratować cię, nie wybaczyć ci... Co tak na prawdę czuję?
Już sam nie wiem

Kim jest ten kogo chcę chronić? Kim jest ten kogo chcę zniszczyć?
Odpowiedź jest w moich drżących rękach zabarwionych czerwienią
To zniszczy nas oboje
Ale niech to się już skończy...