Kanonxkanon - Calendula Requiem

Requiem Nagietka.

Jak kwiat uwalniający światło zmierzchu,
Czekający na deszcz, który nie spadł,
Wpadnę w sen z którego nikt nie może mnie obudzić.

Mój głos delikatnie wywołuje niebo ciemności.
To kłamstwo czy sen?
Tak czy inaczej straciłam już moje ciało i wspaniałość serca.
Jaka jest cena do zapłacenia i co chciałabym dostać?

Życie jest wystarczająco delikatne i ulotne,
Aby móc pochwycić łzy.
Śmierć, znana przez wszystkich,
Czy przyniesie strach i płacz?

Nagietek który śpiewa z otchłani
Kwitnie w ciszy
Zbyt nienawiści i zbyt smutku złącznego jest w jego oczach.
Nagietek który śpiewa o zagładzie
Wzrasta na samotności.
Czekając na deszcz, który nie spadł,
Zapadam w sen z którego nikt nie może mnie obudzić.

Łzy niszczą moje wspomnienia.
Te noce pełne miłości i nienawiści
Przeszłości i teraźniejszości
Są plamami na morzu iluzji.
Moja dusza zaczyna się zastanawiać,
kiedy dotrę do bezpiecznego miejsca
Co ja widzę?

Moje ręce się bronią wobec tych słów pełnych zdrady,
Wcześniej kilka razy wiedziałam czym jest miłość.
Chcę uwierzyć.
Chcę przeżyć ten moment.

Nagietek który śpiewa z otchłani
Kwitnie w ciszy.
Zbyt miłości i za duże pragnienie
Schowane są w tym liściu.
Nagietek który śpiewa o zagładzie
Wzrasta na samotności.
Czekając na deszcz,który nie spadł
Zapadam w sen z którego nikt nie może mnie obudzić.

Jeśli w jeden dzień starce nadzieję i smutek,
Chciałabym wiedzieć gdzie jest rzeczywistość.

Ponieważ hałas z mojego serca będzie chciał udowodnić mi, że wciąż żyję.

Nie ma znaczenia czy to samotność która przychodzi.

Nagietek który śpiewa z otchłani
Kwitnie w ciszy.
Zbyt miłości i za duże pragnienie
Schowane są w tym liściu.
Nagietek który śpiewa o zagładzie
Wzrasta na samotności.
Czekając na deszcz,który nie spadł
Zapadam w sen z którego nikt nie może mnie obudzić.

Mocno do ziemi,na której ona jedna walczy
Ale kiedy brzmi requiem z otchłani,
To wystarczy aby sprawić że znikną na suchym wietrze.