Kaoru Wada - Futari no kimochi

Cztery pory roku

Wiosna nadeszła ponownie,
bliscy już odeszli,
pozostał zaledwie wiatr i mgła.
Wraz z późnym zachodem słońca,
rozchylają się płatki kwiatu wiśni,
wnet rozpierzchając się wokół,
w zamęcie.

Wraz z światłem, upływa czas,
ostatnie pąki po kolei opadają,
odlatują z zawracającym babim latem.
Czyniąc nieznośnie
długą, dolę człowieczą,
pozbawionym marzeń snem, przerwanym
w zamęcie.

Zwykle zapomniane przejście
po drugiej stronie,
choć nie da zapomnieć,
długich ludzkich westchnień.
Przy zagubionej, starej studni,
tam blask księżyca przepełni myślami.
Płatki kwiatu wiśni,
ulecą wysoko,
cichutko z wiatrem urażone,
ponad wodę krystalicznie chłodną,
gdzie z ciemności wywieją tajemnicę,
obracając pajęczyn zwój jedwabny,
w zamęcie.

Zwykle zapomniane przejście
po drugiej stronie,
choć nie da zapomnieć,
długich ludzkich westchnień.
Przy zagubionej, starej studni,
tam blask księżyca przepełni myślami.
Płatki kwiatu wiśni,
ulecą wysoko,
cichutko z wiatrem urażone,
ponad wodę krystalicznie chłodną,
gdzie z ciemności wywieją tajemnicę,
obracając pajęczyn zwój jedwabny,
w zamęcie.