Kaotic Klique - Stuck

Spliff

Zawsze myślałem, że będę kimś,
Ustatkowanym, wszystko, czego mi trzeba to ten blunt i,
Lecę wysoko w niebo, gdy nadchodzi wieczór,
Lecz gdy zamykam oczy, widzę jak demony biegną,
Przychodzą po mnie a ja nawet nie uciekam,
Szukają, a ja nie boję się pokazać swojej twarzy,
Nie boję się śmierci, bo zaczynam to wszystko odpychać,
Aż te cegły i ten mur wyparują,
Nie mogą mi odebrać dumy, nie mogą odebrać walki,
Próbują trzymać mnie na dole, za dużo mam w środku,
By pozwolić temu zginąć, dzisiaj wszyscy jesteśmy w klice*,
Pomyślałem, że pokażę światu, co to znaczy walczyć,
Wszystkie kłamstwa przeciwko tobie, mówili, że powinienem robić coś innego,
Poza tą zabawą z rapem,
Ale teraz to reprezentuję,
By opisać to przebudzenie,
I staram się jak mogę, by oddać to najlepiej,
Dla tych, którzy we mnie wątpią, nic o mnie nie wiedzą,
Powinni uważać na słowa, nigdy nie powiedzą mi tego w twarz,
Jestem na swoim torze, robię swoje,
Ty ciągle próbujesz ale nigdy nie zrozumiesz mojego punktu widzenia,
Trwam w ciemności, gotów roziskrzyć,
To miejsce, mam już dosyć czucia się bezwartościowym,
Ja łamię te klątwy, zabijając te zwrotki,
Sprawimy, że oni wszyscy nas zapamiętają, to jest pewne,

refren

Patrzę na te wybory,
Boje się głosów,
Owiniętych na moją głowę, to jak tortura,
Nie wiem w którym kierunku się obrócić,
Nieważne co zrobię, i tak spłonę,
Tyle stresu, po prostu muszę iść,
Żyję codziennie, jakbym miał wybuchnąć,
Dlatego nie mogę przestać palić,
Niech twój tłum zacznie nucić,
Muszę przestać i iść
x2

Kaoz

Tyle stresu, po prostu muszę iść,
Żyję codziennie, jakbym miał wybuchnąć,
Dlatego nie mogę przestać palić,
Niech twój tłum zacznie nucić,
Muszę przestać i iść
Teraz pachnie tu zwłokami,
Zagubiony w matriksie, próbuję się upewnić, co jest prawdziwe,
Widzę ją stąd, twarz syreny,
Która śpiewa "proszę przyjdź tu"
Pożądania wołają mnie,
Poprzez przeszłość, to jak upadłem,
Ja już dojrzałem (to przeze mnie)
"Chodź tutaj i wszyscy się wykrwawimy"
Powiedział głos anioła z upadłego drzewa,
Ona udaje, jakbym ja miał głos,
Jakby przeznaczenie nie było tak naprawdę szare,
Ja kocham dźwięk jej głosu,
Podskakuję, gdy słyszę jak mnie wzywa,
Ona sprawi, że ja umrę,
Chyba, że uda mi się spojrzeć gdzie indziej,
Wyciąga ze mnie to co najlepsze,
Jej barwa wciąż jest szara,
Próbuję znaleźć,
Krystalicznie czystą ścieżkę,
Z bezmyślnej pustki,
Zostaję wessany, do świata bez życia,
Chyba nie będę musiał się już budzić,
Zaufaj mi, dlatego

refren

Patrzę na te wybory,
Boje się głosów,
Owiniętych na moją głowę, to jak tortura,
Nie wiem w którym kierunku się obrócić,
Nieważne co zrobię, i tak spłonę,
Tyle stresu, po prostu muszę iść,
Żyję codziennie, jakbym miał wybuchnąć,
Dlatego nie mogę przestać palić,
Niech twój tłum zacznie nucić,
Muszę przestać i iść
x2




*(gra słów z nazwą zespołu)