Katarzyna Rogalska - Najpiękniejsza z róż

Najpiękniejsza z róż wśród ogrodów stu,
Moich pragnień pragnienie jedyne,
Może starczy mi kilka prostych słów,
Bym umiała wyśpiewać twe imię.
Najpiękniejsza z róż wśród ogrodów stu,
Choć odwagi i słów mi brakuje,
Może właśnie dziś, może właśnie tu
Najprawdziwiej wypowiem, co czuję…

Na chmurny świt, na pustą noc,
Na życia ból, na każde zło — mam ciebie!
Na skryty lęk, na gorzki wstyd,
Na strach, że ktoś, na myśl, że ty — mam ciebie!
Na radość serc, na życia ból,
Na ciepło rąk, na zachwyt mój — mam ciebie!
Na ciężar spraw, na każdą z trosk,
Na szary świt, na pustą noc — mam ciebie!

Najpiękniejsza z róż wśród ogrodów stu,
Ty potrafisz tak wiele zrozumieć,
Przestąpiłam już mej nadziei próg
I bez ciebie żyć dłużej nie umiem.
Najpiękniejsza z róż wśród ogrodów stu,
Jesteś prawdą, spełnieniem i celem!
Może przyjmiesz dziś kilka prostych słów?
One miłość próbują ośmielić…

Na chmurny świt, na pustą noc,
Na życia ból, na każde zło — mam ciebie!
Na skryty lęk, na gorzki wstyd,
Na strach, że ktoś, na myśl, że ty — mam ciebie!
Na radość serc, na życia znój,
Na ciepło rąk, na zachwyt mój — mam ciebie!
Na ciężar spraw, na każdą z trosk,
Na szary świt, na pustą noc — mam ciebie!

Na chmurny świt, życia ból,
Skryty lęk, gorzki wstyd, na strach.
Na radość serc, na życia znój,
Na ciepło rąk, zachwyt mój,
Na ciężar spraw, każdą z trosk — mam ciebie!