Kerli - Hungover

Zbyt jasne słońce przedziera się przez moje okno.
Budzę się sama. Skarbie, dokąd poszedłeś?
Wzięłam na siebie zbyt wiele i nigdy nie czułam się tak chora.
W głowie mam zamęt, a ciało mnie boli.
Ubieram się, ale wciąż czuję się naga.
Odpuściłam sobie, a ty chyba wypełniłeś pustkę.

Kiedy tylko tego posmakuję,
tak cholernie się opijam.
Daj mi więcej siebie,
bym mogła przez to przejść.

Nie możesz unieść mnie tak wysoko,
a potem rzucić tak nisko.
Mocno upadłam.
Poważnie mnie to przeraziło.
Z twoimi gorącymi dłońmi
i tak zimnym sercem
sprawiasz, że czuję się tak przepita.

W kolejny poranek to nie jest już zabawne.
Nie skończyłam jeszcze. Potrzebuję kolejnego rozdziału.
Pociągnijmy to jeszcze przez noc albo dwie.
Twój zapach wciąż jest na mojej poduszce.
Tak, jakby chcę zadzwonić, ale i tak tego nie zrobię.
Ale to nie znaczy, że o tobie nie myślę.

Kiedy tylko tego posmakuję,
tak cholernie się opijam.
Daj mi więcej siebie,
bym mogła przez to przejść.

Nie możesz unieść mnie tak wysoko,
a potem rzucić tak nisko.
Mocno upadłam.
Poważnie mnie to przeraziło.
Z twoimi gorącymi dłońmi
i tak zimnym sercem
sprawiasz, że czuję się tak przepita.

Nadal jestem trochę wysoko...

Nie możesz unieść mnie tak wysoko,
a potem rzucić tak nisko.
Mocno upadłam.
Poważnie mnie to przeraziło.
Z twoimi gorącymi dłońmi
i tak zimnym sercem
sprawiasz, że czuję się tak przepita.