King Diamond - Slippery Stairs

"Zbudź się, Abigail," południe, Henry stał przy jej drzwiach
Hrabia nie wstanie aż do popołudnia, a lunch był dla dwojga
Więc rozmawiali o Miriam, a wtedy Abigail rzekła:
"Co z Maleństwem?"
Henry zamarł: "Oh, masz na myśli naszego ducha?"

"Na dole, na najniższym piętrze
Znajdziesz tam DRZWI
Za którymi znajdują się oślizgłe schody
Prowadzące do krypty

Tamże, za dnia, śpi Maleństwo
Lecz nocą ona wstanie, szukając swej Mamy
Nie ośmiel się iść tam nocą, to złowieszcze miejsce
Kryje się tam tyle cierpienia, wiele śmierci, mnóstwo nicości"

Gdy nadeszła noc drugiego dnia, a kolacja została skończona
Ból głowy Jonathan'a odszedł
"Miriam, proszę, chwyć mą dłoń", tedy jego nastrój istotnie się zmienił
"To właściwy czas, by spłodzić potomka"

Rozgrywając jego straszliwą grę, poszła za nim na górę
Do pokoju, gdzie skonsumowaliby swą miłość
Do pokoju, który pachniał jak gdyby Miriam wciąż w nim była

Widok Jonathana był ohydny
Więc Abigail zgasiła świece
Co miało nadejść, nie powinno nigdy zostać skończone
Blokowała swe myśli przed jego podłymi rzeczami
W jej umyśle, jego beczenie stało się
Niczym, lecz tylko spadaniem z oślizgłych schodów
Spadanie i płacz, pełzanie i umieranie
Na końcu schodów

Jej oczy, w obrzydzeniu, zalały się czernią
Nienawidziła go coraz bardziej, wraz z każdym dźgnięciem
A było to przed, zanim się zaczęło
Był skończony... Oh, cóż za człowiek

Jedyny moment, gdy mógł nazwać ją "MOJĄ"