Konkwista 88 - Szary Człowiek

Obudził go jak co dzień, blady świt
Porannej zmiany przyszła kolej
Następny szary dzień
Zmęczone oczy, zniszczone dłonie
Na twarzy piętno przeżytych lat
W uśpionym mieście z ciemnymi ulicami
Podążał jak człowieka cień
Choć niewiele w swym życiu dotąd miał
Nigdy nie mówił, że naprawdę jest mu źle

Czy słyszysz ten głos płynący od lat?
Cierpienia, które tak niewiele znaczy
Posłuchaj tych słów, prawdziwych jak łzy
Wartości, których nikt nie docenia

Mijały dni, kolejne lata
W jednej fabryce pracował wciąż
Pot z czoła znaczył niejedną chwilę
Choć ledwie mu starczało na chleb
Prywatyzacji przyszła pora
Masowych zwolnień nadszedł czas
Na bruku znalazł się w jednej chwili
Pozostawiony bez żadnych szans
Pracującej klasy zbliża się znów zmierzch
Obojętność dziś ucieczce równa się