Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Kres
Kres - Bezdech
Bezdech
Tekst dodał(a): Moonrien
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): brak
Dodaj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): anmar09
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Drżąca cisza śmierci
Delikatna niczym szron
Tka bezgłośne nuty żalu
W katatonicznym zapomnieniu
Drżąca cisza śmierci
Najwspanialsza z wszystkich muz
Tkaczka niemych dźwięków strachu
Wstrzymanego siłą dechu
Drżąc obłok życia
Ulotny niczym pieśń
Uchodząca w górę niebios
ku zimnemu Słońcu w ciszy
Zwiewne sieci nitek mrozu
Niczym kruche ścieżki losów
Lśnią śród śniegów w blasku zimy
Zatrzymane w w chwili wdechu
Delikatne nici życia
Zawieszone w niepewności
Która niczym szron o świcie
Zdaje się zniekształcać wizję
Nieruchome nitki trwania
Nawet czas wstrzymuje oddech
By ich sięgnąć z czcią kapłana
Gotowego złożyć się w ofierze
Najmniejszy oddech
Najmniejszy obłok życia
Skazi wnętrza świątyń czasu
Gdzie panuje niema biel
Drżący obłok życia
Ulotny niczym myśl
Niech uleci w bezkres niebios
Ciągnąc przezeń mroźną smugę
Delikatne nici życia
Zawieszone w niepewności
Która niczym szron o świcie
Zdaje się zniekształcać wizję
Nieruchome nitki trwania
Nawet czas wstrzymuje oddech
By ich sięgnąć z czcią kapłana
Gotowego złożyć się w ofierze
W bezdechu zimna jasność
niezrodzonej chwili
trwania w stałym ruchu
wstrzymanego życia
Drżąca cisza śmierci
zastygłego czasu
Tka bezgłośne nuty mrozu
Pieśni o lśniącym blasku chłodu
Delikatna niczym szron
Tka bezgłośne nuty żalu
W katatonicznym zapomnieniu
Drżąca cisza śmierci
Najwspanialsza z wszystkich muz
Tkaczka niemych dźwięków strachu
Wstrzymanego siłą dechu
Drżąc obłok życia
Ulotny niczym pieśń
Uchodząca w górę niebios
ku zimnemu Słońcu w ciszy
Zwiewne sieci nitek mrozu
Niczym kruche ścieżki losów
Lśnią śród śniegów w blasku zimy
Zatrzymane w w chwili wdechu
Delikatne nici życia
Zawieszone w niepewności
Która niczym szron o świcie
Zdaje się zniekształcać wizję
Nieruchome nitki trwania
Nawet czas wstrzymuje oddech
By ich sięgnąć z czcią kapłana
Gotowego złożyć się w ofierze
Najmniejszy oddech
Najmniejszy obłok życia
Skazi wnętrza świątyń czasu
Gdzie panuje niema biel
Drżący obłok życia
Ulotny niczym myśl
Niech uleci w bezkres niebios
Ciągnąc przezeń mroźną smugę
Delikatne nici życia
Zawieszone w niepewności
Która niczym szron o świcie
Zdaje się zniekształcać wizję
Nieruchome nitki trwania
Nawet czas wstrzymuje oddech
By ich sięgnąć z czcią kapłana
Gotowego złożyć się w ofierze
W bezdechu zimna jasność
niezrodzonej chwili
trwania w stałym ruchu
wstrzymanego życia
Drżąca cisza śmierci
zastygłego czasu
Tka bezgłośne nuty mrozu
Pieśni o lśniącym blasku chłodu
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
| Płyty: |
40 nocy grudnia Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):