Lanberry - Ratuj się kto może

Jadę do miasta, bo chcę się tu zgubić
Zapomnieć za chwilę i już się nie nudzić
Zająć mi głowę, bo waży za dużo
Za dużo, za dużo
Ta armia klonów wyrasta mi wokół
Wszyscy na siłce, pudełkach i soku
I na tym patencie od rana do nocy
Się toczy, życie się toczy

Głowa chyba mnie nie nadąża
Chwilę chciałam robić za klona
Ktoś mi poprzestawia ulicę
W moim mieście stoję i krzyczę
Możemy się rozejść
Ratuj się kto może

Ktoś mi poprzestawia ulicę
W moim mieście stoję i krzyczę
Możemy się rozejść
Ratuj się kto może
Ratuj się kto może

Świat się ostatnio kończy co chwilę
Życie ze stoków takie nieprawdziwe
Nieśmieszne żarty i za mało treści
Liczy się forma zapomnij o treści

Głowa chyba mnie nadąża
Chwilę chciałam robić za klona
Ktoś mi poprzestawia ulicę
W moim mieście stoję i krzyczę
Możemy się rozejść
Ratuj się kto może

Ktoś mi poprzestawia ulicę
W moim mieście stoję i krzyczę
Możemy się rozejść
Ratuj się kto może
Ratuj się kto może
Ratuj się kto może

Chciałam być królową na tym smutnym balu
Czasem sama się nie mieszczę sobie jestem znów na skraju
Mówią zapomnij mała po twojemu się nie da
Chociaż bardzo byś chciała za bardzo

Ktoś mi poprzestawia ulicę
W moim mieście stoję i krzyczę
Możemy się rozejść
Ratuj się kto może

Ktoś mi poprzestawia ulicę
W moim mieście stoję i krzyczę
Możemy się rozejść
Ratuj się kto może
Ratuj się kto może
Ratuj się kto może