Latebra - Skok

Śniąc jesteśmy nie do powstrzymania
Śniąc jesteśmy jak bogowie

Nie obchodzi mnie, że nie będę w niebie
I tak nie mam nic do stracenia
I tak mam już dość wszystkiego

Mówił to i poczuł skok...
Umysł rzucił się, a on...

Skoczył za nim w jedną z tych niepojętych granic
Spadam w dół... złapiesz mnie... a może i nie...

Pójdzie szybko, bezboleśnie
Nawet nic nie poczuje (mówił sam do siebie)

I nie poczuł nic, umarł bezbolesnie
Ale zaraz trafił do królestwa złości
Ale zaraz mu się ukazał jego własny szatan we śnie...

Jak to dobrze, że zawsze mogę obudzić się...
Bo wstał nowy dzień i spłoszył mrok z moich zwłok