Loscil - The Making Of Grief Point

Podróż zaczyna się później...
Sześć tygodni zajęło stworzenie Grief Point*
Po pierwsze -May Day, piosenka honorująca 1 maja i robotników.
Czy możesz nadal być przeciwny strajkom, które strajkują tylko o większe zarobki?
Mówiąc "Ty",w tym przypadku, mam na myśli "Ja".
Jest pewien rodzaj ludzi, dla których wszystko przychodzi z wielką łatwością.
Oni mówią, że to jest głos który powstał w ciągu mojego życia.
Więc niech tak będzie.
Ale nie czułem potrzeby, żeby to nagrać.
Przez sekundę myślałem, że oznacza to, że nie byli zainteresowani historią, ale to nie jest poprawne.
Złe, złe.
Złe zrozumienie sytuacji.
Poprawnym zrozumieniem jest, że po prostu nie tego nie rozumiem.
Wogóle.

Grief Point i May Day zatem cierpią na to samo stare gówno:
Potencjalną kompletną ignorancję nastroju, prawdziwego nastroju w którym
możesz naprawdę budować, ostatni kawałeczek
i po prostu dać słuchaczowi poczuć tego wpływ?
I czy jest to dobry zabieg?
Zawsze to samo pytanie.
W tym wypadku, mógłbym może powiedzieć tak, tylko dlatego, że to zmusza do zmiany formy w rzecz.
"Rzecz" jest zbiorem słów dla melodii, i słowa śpiewane garstką różnych sposobów.

Pomiędzy J i D, oczywiście, ta sama wściekła wojna;
jeden w stylowy i perfekcyjny cyfrowy pałac, ale prawdziwa prawda w gatunek,
jeszcze inny chce trafić w rzeczywiste dźwięki, zmiksować to, uczłowieczyć.

To fajne jak dla mojej części, ta sztuczka dłoni,
złudzenie robienia czegoś wprawiającego w zakłopotanie i świetnego i potencjalnie okropnego, wymyślonego z nikąd...
wszystko to nie jest już dłużej ciekawe.
Tak naprawdę, nawet widzenie rzeczy w tym świetle mnie przygnębia.
I dlatego tak często wracam do domu w nocy przygnębiony tym co zrobiliśmy, tym co robimy.
To dobrze, to znaczy, że się zmieniłem.

Straciłem zainteresowanie muzyką. To okropne.

Powinienem robić tylko rzeczy które rozumiem.
Powinienem robić tylko rzeczy które wiem jak stworzyć, nawet jeśli nie idealnie.
To nie jest nawet jak rozkazywanie komuś, to mniej niż to.
May Day jest całkiem fajne, muszę to przyznać.
Potępia świat w tak spokojnym tempie.
Zamierzałem Ci to powiedzieć... to jest jak szczęśliwe strzelające rakiety,
obrzydliwy opis czegokolwiek, na pewno.
Myślę, że świat nie lubi mnie groźnego' lubi mnie melancholijnego ale nie nieszczęśliwego.

Angielski na Morzu Śródziemnym, które jest dziwnie wystarczające, niektórzy z najgorszych ludzi tam są.
W pewnym sensie kiedy jest to robione, wytłumaczę to nagranie słowo w słowo, przysięgam na Boga...
Kiedy będę wiedział czy jest to dobre czy złe, będę wiedział co jest dobrem a co jest złem.

Odpowiedzią na making of Grief Point jest koszyk wypełniony krwią

Zbyt obfity, nic w zagrożeniu.

Jeśli "blank" musiałby pisać słowa do swoich piosenek, byłyby nieefektywne, napisane bez weny, jak jego improwizacje, ale blade.
Więc zamiast tego, wyszedł i znalazł wyjca, zbyt głupiego by przyznać się do najmniejszej rzeczy.

Przypuszczam, że nie rozpalanie papierosa na oczach twojej matki jest oznaką szaleństwa na niemowlaku.
Pattena, brak imienia dla dziecka...
Najpierw się urodziłeś a potem zrzucili Cię z mostu.

Wagner mocujący się z psami na ziemi.
Taka piękna scena dla niektórych.
Oni piszą sztuki, nie przedstawiają je.

Wiadomość od krytycznego zasięgu Dreams (?) była w miare jasna:
Nie będziemy Cię już dłużej słuchać.
Oczywiście, trochę napięcia jest wymyślone.
Kosmonauta żyjący w biedzie, itd.

Widziałem świnię pożerającą klasyki tylko po to, żeby się do ciebie dostać.
Barka nieskończenie krążąca, twój umysł odkrywa.
To jest skończone.



*grief point to kulminacyjny punkt rozpaczy, ale tutaj napisany jest z dużych liter, czyli jest to nazwa własna, prawdopodobnie chodzi o tytuł tekstu.