Mamoru Miyano - Toumei

Nostalgiczny głos wypowiedział me imię.
W jego otuleniu, w błogim uczuciu jego echa, zamykam oczy.

W te dni, w których zmagałem się, szukając absolutu, dążąc do perfekcji
Tracąc wszystko i przegrywając raz po raz
Wylałem wiele łez, by ułagodzić czas trawiącego mnie bólu.

Nie potrafiłem powstrzymać tych uczuć, trwając w objęciach twego głosu.
Nie mając nic ze sobą, nie mając poczucia siebie, stałem się przezroczysty.

W dniach młodości, ściskając swe życzenia, otworzyłem okno.
Bardziej niż w przeszłość, bardziej niż w teraźniejszość, wierzyłem jedynie w przyszłość.

Świat rozświetla się poprzez gromadzenie zmieniających się, zanikających powoli rzeczy,
A my trwamy, zagarniając chwile, które nigdy się nie powtórzą.

Zawsze, gdy tylko widziałem twój uśmiechnięty profil, ogarniało mnie poczucie dumy.
Choć nic nie miałem, było to dla mnie wszystkim, ten moment wieczności.

Odrodziłem się w blasku słonecznego światła (To światło błogosławieństwa).
Moja nowa podróż rozpoczęła się pożegnaniem.

Nie zdawałem sobie sprawy, że na końcu tej samotności czeka na mnie wolność.
Wyznając całą swą miłość tej, którą kochałem, stałem się wreszcie prawdziwym sobą.

Prawdziwym sobą.