Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Marilyn Manson & The Spooky Kids
Popularne teksty
Marilyn Manson & The Spooky Kids - Mini Cassette Recordings
Mini Cassette Recordings
Tekst dodał(a): Artillero
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): NocnaAmeba
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Artillero
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
(beep)
[pause]
(train horn blows)
Manson: ...the train and along came a choo choo,
knocked my monkey coo coo, and now my monkey's dead.
(train horn blows again)
Manson: I had a little monkey, I sent him to the country and I fed him on gingerbread.
Along came a choo choo, knocked my monkey coo coo, and now my monkey's dead.
Then we walked around the tracks and we looked for body parts... hands or maybe feet.
If I found a hand or a foot, then I wouldn't turn it in, I'd keep it.
I'd more than likely take them myself and boil the skin off and have it for
a necklace or something. We all are in a car, each our own.
A herd of cattle, we move along, always ignoring lights.
(cars driving by can be heard in the background)
[pause]
Manson: Here on the ground, the ants crawl by each other
and they walk over things that we see, and birds shit on the ground.
Might be art to us, but it's just bird shit to them.
[pause]
Pogo: ...lots of liquid.
(something falls, sounds like maybe a soda can dropping from a vending machine)
Pogo: Now there's a sampler... (indecipherable over sound of cars)
I tell ya, that's what it is.
Daisy: Start recording so we can get the thrill of walking.
Manson: Now we have the thrill of walking.
I kick the leaves like the little people between my feet
and I squish their thoughts in my toes and...
Pogo: Oh wow...
Manson: I run through the grass and I know...
(sound of pills shaking in a bottle)
Pogo: Advil...
Manson: Advil, Advil... Anna 'ad a Advil...
(sounds of cars and busses driving by)
Manson: ...gotta say hi... How you doing Teddy?
Teddy (sounds like an old bum they walked up to): Alright, you?
Manson: Pretty good. Pretty good these days.
Teddy: Yeah, I'm gonna go back in after a while and listen to them jib-jab
all day long and they've been at it since four o'clock you know,
most of it is traffic, where they're steering them.
Manson: Where you going back to?
Teddy: Back to Lincoln Street.
Manson: Oh, that's where you live?
Teddy: Yeah.
Manson: You just come up here and take a walk around?
Teddy: Yeah, I take a walk about every morning.
They get me up too early, three thirty, four o'clock in the morning.
So when it come eight o'clock I said I'll take a walk. I'll make it back by ten thirty.
Manson: Okay, have a good day.
Teddy: Sure.
Manson: Bye.
[pause]
(talking in a baby voice:)
Manson: It was a Halloweenie, and Frankenstein had a poop stain underwear on.
And the wolfman went up to the Count Dracula and he said
"You a bloody vampire." ...that's it.
[pause]
Manson: ...pretty good. Let me...
[pause]
Manson: Standing outside, I look over the ledge.
I can see the trees and I can see the gravel and I want to jump but I don't know how.
"Take my money" is all that I think. He looks at the earring. "Fag," he mumbles.
I don't care. Life's too short. He's fat and nobody likes him.
I walk into the club and I pass a table of black girls with short hair.
They all look like men. They all look the same.
I can hear the strobe now. It's loud and the music is too bright.
I can't remember if I came alone or not, but it doesn't matter.
There are millions of people who waited all their lives, no doubt, just to be my friend.
As I near the bar I see two persons eating each other's faces.
I bark to the bartender, he gives me a placebo.
"You're so young," he says, "to be here."
I nod and swallow the bland drink.
And I walk over and I stumble near a crowd.
They think I'm a good dancer.
And I hear a girl tell another girl that she saw some girl she knows
watch some other girl puke in the toilet.
I smile in their general direction.
The cute one comes over and she takes a bite from my cheek.
I start to hit her and she's grinning.
There's blood on her teeth. I don't know if it's hers or if it's mine.
"My place or yours," I ask her.
"The gutter will be fine," she confesses.
As we walk out of the club, she takes another bite out of my cheek.
And I laugh at the fat man by the door.
[pause]
Manson (in baby voice again): ...must have a problem with killing some races and getting caught,
nobody wants to caught, you can't go to jail.
If you kill somebody. Sure, sure I'd do it. No problem. There's nothing wrong with that.
Put a knife in somebody's hand, just go kill somebody.
[pause]
(some background noise can be heard, and a faint "1,2,3,4," then the first couple of drum beats of Son of Man)
(then it abruptly cuts to the end of White Knuckles. All that can be heard is Manson's vocals in the right
channel and the keyboards in the left.)
Manson: ...you, you pulled me though with white knuckles! White knuckles! White knuckles! White knuckles! White
knuckles! White knuckles!
[pause]
(train horn blows)
Manson: ...the train and along came a choo choo,
knocked my monkey coo coo, and now my monkey's dead.
(train horn blows again)
Manson: I had a little monkey, I sent him to the country and I fed him on gingerbread.
Along came a choo choo, knocked my monkey coo coo, and now my monkey's dead.
Then we walked around the tracks and we looked for body parts... hands or maybe feet.
If I found a hand or a foot, then I wouldn't turn it in, I'd keep it.
I'd more than likely take them myself and boil the skin off and have it for
a necklace or something. We all are in a car, each our own.
A herd of cattle, we move along, always ignoring lights.
(cars driving by can be heard in the background)
[pause]
Manson: Here on the ground, the ants crawl by each other
and they walk over things that we see, and birds shit on the ground.
Might be art to us, but it's just bird shit to them.
[pause]
Pogo: ...lots of liquid.
(something falls, sounds like maybe a soda can dropping from a vending machine)
Pogo: Now there's a sampler... (indecipherable over sound of cars)
I tell ya, that's what it is.
Daisy: Start recording so we can get the thrill of walking.
Manson: Now we have the thrill of walking.
I kick the leaves like the little people between my feet
and I squish their thoughts in my toes and...
Pogo: Oh wow...
Manson: I run through the grass and I know...
(sound of pills shaking in a bottle)
Pogo: Advil...
Manson: Advil, Advil... Anna 'ad a Advil...
(sounds of cars and busses driving by)
Manson: ...gotta say hi... How you doing Teddy?
Teddy (sounds like an old bum they walked up to): Alright, you?
Manson: Pretty good. Pretty good these days.
Teddy: Yeah, I'm gonna go back in after a while and listen to them jib-jab
all day long and they've been at it since four o'clock you know,
most of it is traffic, where they're steering them.
Manson: Where you going back to?
Teddy: Back to Lincoln Street.
Manson: Oh, that's where you live?
Teddy: Yeah.
Manson: You just come up here and take a walk around?
Teddy: Yeah, I take a walk about every morning.
They get me up too early, three thirty, four o'clock in the morning.
So when it come eight o'clock I said I'll take a walk. I'll make it back by ten thirty.
Manson: Okay, have a good day.
Teddy: Sure.
Manson: Bye.
[pause]
(talking in a baby voice:)
Manson: It was a Halloweenie, and Frankenstein had a poop stain underwear on.
And the wolfman went up to the Count Dracula and he said
"You a bloody vampire." ...that's it.
[pause]
Manson: ...pretty good. Let me...
[pause]
Manson: Standing outside, I look over the ledge.
I can see the trees and I can see the gravel and I want to jump but I don't know how.
"Take my money" is all that I think. He looks at the earring. "Fag," he mumbles.
I don't care. Life's too short. He's fat and nobody likes him.
I walk into the club and I pass a table of black girls with short hair.
They all look like men. They all look the same.
I can hear the strobe now. It's loud and the music is too bright.
I can't remember if I came alone or not, but it doesn't matter.
There are millions of people who waited all their lives, no doubt, just to be my friend.
As I near the bar I see two persons eating each other's faces.
I bark to the bartender, he gives me a placebo.
"You're so young," he says, "to be here."
I nod and swallow the bland drink.
And I walk over and I stumble near a crowd.
They think I'm a good dancer.
And I hear a girl tell another girl that she saw some girl she knows
watch some other girl puke in the toilet.
I smile in their general direction.
The cute one comes over and she takes a bite from my cheek.
I start to hit her and she's grinning.
There's blood on her teeth. I don't know if it's hers or if it's mine.
"My place or yours," I ask her.
"The gutter will be fine," she confesses.
As we walk out of the club, she takes another bite out of my cheek.
And I laugh at the fat man by the door.
[pause]
Manson (in baby voice again): ...must have a problem with killing some races and getting caught,
nobody wants to caught, you can't go to jail.
If you kill somebody. Sure, sure I'd do it. No problem. There's nothing wrong with that.
Put a knife in somebody's hand, just go kill somebody.
[pause]
(some background noise can be heard, and a faint "1,2,3,4," then the first couple of drum beats of Son of Man)
(then it abruptly cuts to the end of White Knuckles. All that can be heard is Manson's vocals in the right
channel and the keyboards in the left.)
Manson: ...you, you pulled me though with white knuckles! White knuckles! White knuckles! White knuckles! White
knuckles! White knuckles!
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenie(brzęczy)
[pauza]
(rozlega się sygnał nadjeżdżającego pociągu)
Manson: ... pociąg i przybył choo choo, uderzył moją małpkę coo coo, i teraz moja małpka nie żyje.
(znów rozlega się sygnał nadjeżdżającego pociągu)
Manson: Miałem małą małpkę, wysłałem ją na wieś i karmiłem piernikiem.
Przybył choo choo, uderzył moją małpkę coo coo, i teraz moja małpka nie żyje.
Potem obeszliśmy tory, i poszukaliśmy części ciała... dłoni albo stóp.
Gdybym znalazł dłoń albo stopę, nie oddałbym jej, zatrzymałbym ją.
Więcej niż prawdopodobnie wziąłbym je i ugotował, aby odeszła z nich skóra, której mógłbym użyć na
naszyjnik albo coś podobnego. Wszyscy jesteśmy w samochodzie, naszym wspólnym.
Stado bydła, przyjeżdżamy obok, jak zwykle ignorując światła.
(w tle słychać przejeżdżające auta)
[pauza]
Manson: Tu na ziemi roi się od mrówek, przechodzą nad rzeczami, które widzimy, a ptaki srają na ziemię.
Dla nas to może być sztuka, ale to tylko ptak srający na nie (*mrówki).
[pauza]
Pogo: ...dużo cieczy.
(coś upada, brzmi jak puszka napoju gazowanego, wypadająca z automatu)
Pogo: Teraz oto jest próbka... (nie do rozszyfrowania w hałasie powodowanym przez samochody)
Mówiłem wam, takie właśnie to jest.
Daisy: Zacznij nagrywać, to będziemy mogli uchwycić dreszcz emocji spowodowany spacerem.
Manson: Właśnie doświadczamy dreszczu emocji spowodowanego spacerem.
Kopię liście, jak skrzat między moimi stopami, i zgniatam ich myśli między palcami u nóg i...
Pogo: Oh wow...
Manson: Biegnę przez trawę i wiem...
(odgłos tabletek potrząsanych w pojemniku)
Pogo: Advil...
Manson: Advil, Advil... Anna 'ad a Advil...
(odgłos przejeżdżających aut i autobusów)
Manson: ...przywitam się... Jak się masz Teddy?
Teddy: (słychać starego włóczęgę, do którego podeszli)
W porządku, a ty?
Manson: Dość dobrze. Dość dobrze w obecnym czasie.
Teddy: Tak, zamierzam wrócić za chwilę i słuchać ich docinków
cały dzień a oni będą tam od czwartej godziny, co nie
w większości jest tam ruch, tam gdzie ich kierują.
Manson: Dokąd wracasz?
Teddy: Na Lincoln Street.
Manson: Oh, to tam gdzie mieszkasz?
Teddy: Tak.
Manson: Tylko przyszedłeś się tedy przejść?
Teddy: Tak, wychodzę na spacer każdego ranka.
Przez nich wstaję zbyt wcześnie, o trzeciej trzydzieści, czwartej rano.
Więc kiedy wybija ósma, mówię, że idę się przejść. Wracam przed dziesiątą trzydzieści.
Manson: Okej, miłego dnia.
Teddy: Pewnie.
Manson: Cześć.
[pauza]
(mówiąc dziecięcym głosem)
Manson: Było Halloweenie i Frankenstain miał plamę z kupy na bieliźnie.
A wilkołak przyszedł do Hrabiego Drakuli i powiedział
,,Ty krwawym wampirem"...to jest to.
[pauza]
Manson: ...nieźle. Daj mi...
[pauza]
Manson: Będąc na zewnątrz, spoglądam ponad skalnym występem. Widzę drzewa, widzę żwir i chcę skoczyć, ale nie wiem jak. ,,Weź moje pieniądze", to wszystko, co myślę. Spogląda na kolczyk. ,,Pedał", mamrocze. Nie zwracam na to uwagi. Życie jest zbyt krótkie. On jest gruby i nikt go nie lubi.
Wchodzę do klubu i mijam stolik, przy którym siedzą czarnoskóre dziewczyny z krótkimi włosami. Wszystkie wyglądają jak mężczyźni. Wszystkie wyglądają tak samo. Teraz słyszę stroboskop. Jest głośno, a muzyka jest za żywa. Nie pamiętam, czy przyszedłem sam czy nie, ale to bez znaczenia. Są miliony ludzi, którzy całe życie czekali, bez wątpienia, aby zostać moimi przyjaciółmi. Kiedy zbliżam się do baru, widzę dwie osoby skaczące sobie do gardeł. Szczekam do barmana, daje mi placebo.
,,Jesteś za młody", mówi, ,,by tu być".
Kiwam głową i wypijam nijakiego drinka. Odchodzę i potykam się w pobliżu tłumu. Myślą, że jestem niezłym tancerzem. I słyszę jak dziewczyna opowiada innej dziewczynie, że widziała pewną dziewczynę, którą zna, obserwującą pewną inną dziewczynę rzygającą w toalecie. Uśmiecham się w ich kierunku. Ta słodka pochodzi do mnie i gryzie mnie w policzek. Uderzam ją, a ona się szczerzy. Ma krew na zębach. Nie wiem, czy to jej, czy moja.
,,U mnie czy u ciebie" pytam.
,,Rynsztok będzie dobry" wyznaje.
Kiedy wychodzimy z klubu, znowu gryzie mnie w policzek. I śmieję się z grubego mężczyzny przy drzwiach.
[pauza]
Manson (znowu głosem dziecka): ...musi mieć problem z zabijaniem pewnych ras i dawaniem się złapać, nikt nie chce zostać złapany, nie możesz pójść do więzienia. Jeśli kogoś zabijesz. Oczywiście, oczywiście zrobiłbym to. Żaden problem. Nie mam z tym problemu. Daj komuś nóż do ręki, po prostu idź kogoś zabić.
[pauza]
(słyszalne hałasy w tle, i słabe ,,1,2,3,4" następnie parę pierwszych taktów na perkusji z Son of Man)
(potem raptownie zmienia się w końcówkę White Knuckles. Jedyne co da się usłyszeć, to wokal Mansona w prawej słuchawce i keyboard w lewej.)
Manson: ...ty, ty przeciągnęłaś mnie przez białe białe kostki (*u ręki)! Białe kostki! Białe kostki! Białe kostki! Białe kostki! Białe kostki!
[pauza]
(rozlega się sygnał nadjeżdżającego pociągu)
Manson: ... pociąg i przybył choo choo, uderzył moją małpkę coo coo, i teraz moja małpka nie żyje.
(znów rozlega się sygnał nadjeżdżającego pociągu)
Manson: Miałem małą małpkę, wysłałem ją na wieś i karmiłem piernikiem.
Przybył choo choo, uderzył moją małpkę coo coo, i teraz moja małpka nie żyje.
Potem obeszliśmy tory, i poszukaliśmy części ciała... dłoni albo stóp.
Gdybym znalazł dłoń albo stopę, nie oddałbym jej, zatrzymałbym ją.
Więcej niż prawdopodobnie wziąłbym je i ugotował, aby odeszła z nich skóra, której mógłbym użyć na
naszyjnik albo coś podobnego. Wszyscy jesteśmy w samochodzie, naszym wspólnym.
Stado bydła, przyjeżdżamy obok, jak zwykle ignorując światła.
(w tle słychać przejeżdżające auta)
[pauza]
Manson: Tu na ziemi roi się od mrówek, przechodzą nad rzeczami, które widzimy, a ptaki srają na ziemię.
Dla nas to może być sztuka, ale to tylko ptak srający na nie (*mrówki).
[pauza]
Pogo: ...dużo cieczy.
(coś upada, brzmi jak puszka napoju gazowanego, wypadająca z automatu)
Pogo: Teraz oto jest próbka... (nie do rozszyfrowania w hałasie powodowanym przez samochody)
Mówiłem wam, takie właśnie to jest.
Daisy: Zacznij nagrywać, to będziemy mogli uchwycić dreszcz emocji spowodowany spacerem.
Manson: Właśnie doświadczamy dreszczu emocji spowodowanego spacerem.
Kopię liście, jak skrzat między moimi stopami, i zgniatam ich myśli między palcami u nóg i...
Pogo: Oh wow...
Manson: Biegnę przez trawę i wiem...
(odgłos tabletek potrząsanych w pojemniku)
Pogo: Advil...
Manson: Advil, Advil... Anna 'ad a Advil...
(odgłos przejeżdżających aut i autobusów)
Manson: ...przywitam się... Jak się masz Teddy?
Teddy: (słychać starego włóczęgę, do którego podeszli)
W porządku, a ty?
Manson: Dość dobrze. Dość dobrze w obecnym czasie.
Teddy: Tak, zamierzam wrócić za chwilę i słuchać ich docinków
cały dzień a oni będą tam od czwartej godziny, co nie
w większości jest tam ruch, tam gdzie ich kierują.
Manson: Dokąd wracasz?
Teddy: Na Lincoln Street.
Manson: Oh, to tam gdzie mieszkasz?
Teddy: Tak.
Manson: Tylko przyszedłeś się tedy przejść?
Teddy: Tak, wychodzę na spacer każdego ranka.
Przez nich wstaję zbyt wcześnie, o trzeciej trzydzieści, czwartej rano.
Więc kiedy wybija ósma, mówię, że idę się przejść. Wracam przed dziesiątą trzydzieści.
Manson: Okej, miłego dnia.
Teddy: Pewnie.
Manson: Cześć.
[pauza]
(mówiąc dziecięcym głosem)
Manson: Było Halloweenie i Frankenstain miał plamę z kupy na bieliźnie.
A wilkołak przyszedł do Hrabiego Drakuli i powiedział
,,Ty krwawym wampirem"...to jest to.
[pauza]
Manson: ...nieźle. Daj mi...
[pauza]
Manson: Będąc na zewnątrz, spoglądam ponad skalnym występem. Widzę drzewa, widzę żwir i chcę skoczyć, ale nie wiem jak. ,,Weź moje pieniądze", to wszystko, co myślę. Spogląda na kolczyk. ,,Pedał", mamrocze. Nie zwracam na to uwagi. Życie jest zbyt krótkie. On jest gruby i nikt go nie lubi.
Wchodzę do klubu i mijam stolik, przy którym siedzą czarnoskóre dziewczyny z krótkimi włosami. Wszystkie wyglądają jak mężczyźni. Wszystkie wyglądają tak samo. Teraz słyszę stroboskop. Jest głośno, a muzyka jest za żywa. Nie pamiętam, czy przyszedłem sam czy nie, ale to bez znaczenia. Są miliony ludzi, którzy całe życie czekali, bez wątpienia, aby zostać moimi przyjaciółmi. Kiedy zbliżam się do baru, widzę dwie osoby skaczące sobie do gardeł. Szczekam do barmana, daje mi placebo.
,,Jesteś za młody", mówi, ,,by tu być".
Kiwam głową i wypijam nijakiego drinka. Odchodzę i potykam się w pobliżu tłumu. Myślą, że jestem niezłym tancerzem. I słyszę jak dziewczyna opowiada innej dziewczynie, że widziała pewną dziewczynę, którą zna, obserwującą pewną inną dziewczynę rzygającą w toalecie. Uśmiecham się w ich kierunku. Ta słodka pochodzi do mnie i gryzie mnie w policzek. Uderzam ją, a ona się szczerzy. Ma krew na zębach. Nie wiem, czy to jej, czy moja.
,,U mnie czy u ciebie" pytam.
,,Rynsztok będzie dobry" wyznaje.
Kiedy wychodzimy z klubu, znowu gryzie mnie w policzek. I śmieję się z grubego mężczyzny przy drzwiach.
[pauza]
Manson (znowu głosem dziecka): ...musi mieć problem z zabijaniem pewnych ras i dawaniem się złapać, nikt nie chce zostać złapany, nie możesz pójść do więzienia. Jeśli kogoś zabijesz. Oczywiście, oczywiście zrobiłbym to. Żaden problem. Nie mam z tym problemu. Daj komuś nóż do ręki, po prostu idź kogoś zabić.
[pauza]
(słyszalne hałasy w tle, i słabe ,,1,2,3,4" następnie parę pierwszych taktów na perkusji z Son of Man)
(potem raptownie zmienia się w końcówkę White Knuckles. Jedyne co da się usłyszeć, to wokal Mansona w prawej słuchawce i keyboard w lewej.)
Manson: ...ty, ty przeciągnęłaś mnie przez białe białe kostki (*u ręki)! Białe kostki! Białe kostki! Białe kostki! Białe kostki! Białe kostki!
Historia edycji tłumaczenia
| Rok wydania: |
1990 Edytuj metrykę |
|---|---|
| Płyty: |
Spooky Kids Announcement Cassette |
| Ciekawostki: |
Manson nagrał to podczas chodzenia po mieście z kolegami i robiąc obserwacje. |
Komentarze (0):