Medium - Spokój ducha

A gdybyś miał moje serce w dłoniach,
czy dbałabyś o nie jak o swoje?
Jestem gotów Wam je oddać,
pytam Ciebie, daj odpowiedź.

Wierz mi w słowa, chcę je oddać, schowaj,
treść w emocjach, wiersz od Boga, poznaj
wielkie serce, weź je w ręce, kochaj
je za wiedzę, nie na pokaz, wołam,
proszę przestań pluć do serca, przestań
psuć człowieka, nie mam tętna, ściskasz
je za mocno, bije wolno, mdleję, spada, łap je, błagam, krwawię!
Dlatego zbudowałem taką klatkę,
klucz daję tylko tym, którzy znają prawdę,
grube, stalowe kraty zamykane hasłem,
zamek zahartowany strzeże przed włamaniem,
ultradźwięki tworzą wielką tarczę,
tutaj teksty są zapisane slangiem.
Szukaj translatora, aby wejść do środka,
wezwij moje imię, a Ci je oddam.

Ufam, że zadbasz już teraz.
Pamiętaj, że to jest jak przysięga;
masz ten klucz wejdź do wnętrza,
teraz, teraz, teraz, teraz.

Jesteś w środku, przejdź przez pokój, zobacz,
siedzę w głowie, w pełnym słońcu, kontrast
tam jest straszny czarno-biały obszar,
weź z pamięci ten jaskrawy obraz,
jest już Twój, oddaj klucz, usiądź,
znasz swój puls. to poznaj mój, czuj go,
przejdź przeze mnie. jestem przeźroczysty,
drzemie we mnie brzemię egzorcysty.
Wybaczam wrogom, nie wiedzą co robią,
mam swój honor, ale horror mam za sobą,
kosmos, co go skolonizował homo-głowo,
Nogo-oczodołowo do pozłacanych powłok;
wiesz o kim mowa, człowiek to iluzja,
Ty teraz projektujesz obraz mego płótna,
znasz kod do serca, dwa zero jeden jeden.
Wejdź! Jesteś teraz częścią mnie...