Mieczysław Czechowicz - Najmilsze są drobne panie

Najmilsze są drobne panie
z ogromnym mieszkaniem —
a jeszcze lubię tak,
gdy wykazują smak!

Na którymkolwiek piętrze
rozwiążą nieraz wnętrze,
że klękaj ty i klęcz
na widok takich wnętrz!

Tu pieści oko
słodkie rokoko,
tam śliczny gracik —
dyrektoriacik.

Kuta szkatuła,
belka przez pułap,
coś z niezłych kopii
wisi i zdobi.

Gotyk — archanioł,
świecznik - styl Księstwa.
Kocham tę panią
już do szaleństwa!

Najmilsze są drobne panie
z ogromnym mieszkaniem —
aż nieraz ściska krtań
od wnętrza takich pań!

Ze smakiem, a bez przepychu
uczynią cud ze strychu,
a jeśli to duży strych,
nie widać prawie ich!

Tu srebro i sztychy,
Ludwik nielichy,
czynny kominek,
wdzięk figurynek.

Patrzę z zachwytem,
cieszę się bytem,
wesół jak pliszka
łykam z kieliszka.

Jeśli od kobiet
piękno mam wnętrza,
dla nich ja w sobie
uczucie spiętrzam.

Najmilsze są drobne panie
z ogromnym mieszkaniem,
gdzie każdy nieomal sprzęt
ku pięknu zdradza pęd!

A bylebyś czule objął,
urządzą i ozdobią,
aż żal, gdy na którąś z takich pań
trafi byle drań!