Miku Hatsune - Daiben

Jeden z siedmiu cudów

Zdołałam uniknąć konfliktu. Nie ocaliłam, nie zostałam ocalona.
Lekceważona jak świnia, naznaczona jak beznadziejny przypadek.

Psy zbierają się tłumnie.
Walczę przeciw ludziom, jednakże mówią mi,
Że ucieczka od zapłaty za zbrodnię,
Której nie popełniłam, to lenistwo...
Choć mówię "Przyjaciele moich przyjaciół są moimi przyjaciółmi"
Nie mam pierwszego przyjaciela, więc nie znajdę drugiego.

To właśnie uczniowskie mówienie nie za siebie.
Proszę pana! Nie mam pary.

Ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie
Ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie
Ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie
Ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie

Nie kochana przez nikogo, znienawidzona przez wielu.
Zakończę swoje życie, nie pozostawiając nic po sobie.

Nie wmawiaj mi, że nie mam pewności siebie!
Nie istnieje nikt, kto by się o mnie martwił.
Nie wmawiaj mi, że to wiesz wszystko najlepiej!
To naprawdę go martwi.
Choć mówię "Nie spieszmy się, chodźmy powoli"
Odwracam oczy od paskudnych rzeczy. Nie istnieje inna droga niż ta, którą trzeba biec.

To mówienie gówna nie za siebie.
Otwórzcie oczy, zasrańcy!

Ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie
Ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie
Ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie
Ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie ludzie

Niech ktoś powie za mnie o moich uczuciach.
Dajcie mi dowód na dowód, że tu jestem.
Wszyscy pragną spełnienia marzeń, pieniędzy i sławy.
Mi to nie potrzebne.
Dlaczego? Bo tak. Bo nie wiem co kocham, a to
Jeden z siedmiu cudów.

Psy, stańcie się ludźmi!
Świnie, stańcie się ludźmi!
Zasrańcy, stańcie się ludźmi!
Zasrańcy...