Miku Hatsune - Sayoko

W lodówce nie ma nic
Poza jakąś herbatą i lekami.
Po tym jak połknęłam tabletkę
Moja pierś stała się lekka i wypełniona niepokojem.

Moje palce przesuwają się po ekranie iPhone'a
A moje włosy są lepkie i ohydne.
Nie oczekuję być teraz niczym ładnym,
Ani trochę.

Chcę umrzeć, chcę umrzeć po cichu.
Nadgarstek, który wcześniej przypadkiem skaleczyłam
Stał się teraz zabarwiony brązowymi znakami, zanim zauważyłam.
Ponieważ moje powieki są mocno zamknięte,
Nawet jeśli poranek zagląda przez moje zasłony,
Nie ma mowy, żebym to zauważyła.

Moi przyjaciele, jak Eri czy Takayuki
Wyglądają na tak zajętych, że
Nie sądzę, żeby mieli czas
Aby się martwić o innych.

A jednak, dlaczego wciąż uśmiecham się z dołeczkami (w policzkach).
Nie spodziewam się, że istnieje coś,
W mojej zwyczajnej rodzinie czy życiu,
Żebym była dumna.

Chcę zasnąć, chcę zasnąć na zawsze.
Spać do tego momentu, aż będę sparaliżowana.
A potem obudzić się, zjeść kawałek jabłka i znów iść spać.
Podcza, gdy udaję nieświadomą
Nawet jeśli chwiejnie pójdę na balkon i stanę na wietrze,
Nie ma mowy, żebym była w stanie latać.

Nawet uśmiech, który tak bardzo kochałam,
I muzyka, która zmieniła moje życie,
Dlaczego wszystko teraz mnie odrzuca?

Chcę umrzeć, chcę umrzeć po cichu.
Nadgarstek, który wcześniej przypadkiem skaleczyłam
Stał się teraz zabarwiony brązowymi znakami, zanim zauważyłam.
Ponieważ moje powieki są mocno zamknięte,
Nawet jeśli poranek zagląda przez moje zasłony,
Nie zauważę.

Choć będę narzekać,
Że te smutne dni ciągną się dalej,
Nie zdaje mi się,
Że cokolwiek się naprawi.
Nie ma sposobu, na uleczenie moich ran.
Powinnam po prostu zniknąć.
Tak, powinnam po prostu zniknąć.