Monika Urlik - A mimo to

Nie zamykam drzwi, może dziś zobaczę,
jak w nich stajesz Ty
Przekrecisz klucz, odwiesisz płaszcz, znowu
bedzie tak, jak było już nieraz
Nie odrwacam się, nie chcę bać się,
że zobaczę tylko cień tamtych dni
Usłyszę głos i tłuczenie pustych naczyń,
kruche szkło

Powiedz do mnie słońcem, ja odpowiem
Tobie deszczem
Popatrz na mnie ziemią, ja odwróce wzrok
powietrzem
Tak jak kropla wody każdą skałę drąży
wiecznie
Tak ja drążę Twoje skamieniałe serce

A mimo to...
Nienazwany żal...
Niewypowiedzianych przez nas kilka zdań
Stawiają między nami mur

Powiedz do mnie słońcem, ja odpowiem
Tobie deszczem
Popatrz na mnie ziemią, ja odwróce wzrok
powietrzem
Ty tracisz oddech nocą, ja oddycham nocą
jeszcze
A mimo to bez Ciebie nie potrafię żyć

Nie zamykam drzwi, bo wiem, że znikniesz,
gdy otworzę je
W głuchej samotności z dnia na dzień oddalamy się


Powiedz do mnie słońcem, ja odpowiem
Tobie deszczem
Popatrz na mnie ziemią, ja odwróce wzrok
powietrzem
Tak jak kropla wody każdą skałę drąży
wiecznie
Tak ja drążę Twoje skamieniałe serce

Powiedz do mnie słońcem, ja odpowiem
Tobie deszczem
Popatrz na mnie ziemią, ja odwróce wzrok
powietrzem
Ty tracisz oddech nocą, ja oddycham nocą
jeszcze
Tak ja drążę Twoje skamieniałe serce

A mimo to...
Nie zamykam drzwi
Boję się, że zamknę, nim znów w nich
staniesz Ty