Monika Urlik - Odpłyńmy

Czy już za późno, czy tak się zmienił świat?
By nie móc odnaleźć w nim kilku prostych prawd
Czy podam Ci rękę, gdy będziesz wolnym stał
Czy mnie złamie strach, że dla mnie tej odwagi nie będziesz miał

Odpłynę z życiem w podróż nieznaną
Gdzie ziemia dotyka nieba, a niebo ma gorzki smak
Gdzie solą miłość sypie na rany
Tam złożę ostatni oddech za ten życia mego ślad

Wielu serce nie odkupi nawet największa z ran
Poświęcenie z miłości oddane nam
Szanujmy siebie i przestańmy żyć w tej zgubnej ułudzie
Bo gwiazdy są na niebie, a na ziemi ludzie

Odpłyńmy z życiem w podróż najdłuższą
Gdzie płomień roztapia lód, gdzie kropla gasi żar
Gdzie ziemią w oczy sypie nieznane
W krainie wiecznego szczęścia życie straci swój prawdziwy smak

Najpiękniej móc żyć z wyboru
Nie wymawiać szczęścia nikomu
Nie dawać przyzwolenia na czynienie zła
Umieć prosić o pomoc i samemu jej nie odmawiać
Pozałatwiać kilka ważnych spraw

Odpłyńmy razem w podróż największą
Przez wybaczenia szlak, przez miłość najpiękniejszą, by
Odnaleźć Boga w drugim człowieku
By w gąszczu wielkich spraw ocalić życia ślad