MUCC - Samidare

Byłem całkowicie przemoczony, tego dnia,
Gdy moje sumienie przyszło do mnie i powiedziało:
Jesteś nudny~!
Ale nie usłyszałem nic i nadal uderzany przez deszcz szukałem swojego parasola.

Uderzane przez deszcz , moje sumienie, podążało za mną.
I nie robiło nic,
zwłaszcza wtedy gdy śmiało się
Jakby było szczęśliwe, gdy uderzają w nie krople deszczu.

Przez przypadek spojrzałem w niebo i dojrzałem ptaka siedzącego na linii wysokiego napięcia.
Wyglądał tak żałośnie gdy płakał.
Majowy deszcz, który nagle lunął z nieba,
Wydawał się być dla nas za zimy.

Gdy deszcz zaczął padać, ptak nie mógł odlecieć z innymi,
I głęboko się zranił, próbując odlecieć samotnie.
Niezdolny, by wzlecieć do nieba z tą, którą kocha,
Niezdolny do zrobienia czegokolwiek, jest tak smutny jakby zamierzał umrzeć.

Ostatecznie, nie znalazłem parasola nim deszcz ustał.
Więc moje sumienie z płaczem zaoferowało mi małą parasolkę,
I patrząc jak przyjmuję ją bez słowa powiedziało:
Jesteś nudny~!

Dla mnie stojącego samotnie w deszczu
Jak i rannemu ptakowi oddzielonemu od stada
Majowy deszcz, który nagle lunął z nieba,
Wydawał się być za zimy.

Gdy deszcz zaczął padać, ptak nie mógł odlecieć z innymi,
I głęboko się zranił, próbując odlecieć samotnie.
Niezdolny by wzlecieć do nieba z tą, którą kocha,
Niezdolny do zrobienia czegokolwiek, jest tak smutny jakby zamierzał umrzeć.

Gdy deszcz w końcu ustał, a jasne słońce zaczęło świecić z nieba,
Zimne zwłoki ptaka leżały na ziemi
Gdyby tylko nie zmókł tamtego dnia, o tamtej porze, w tamtym miejscu,
mógłby latać po niebie z innymi ptakami..