Nothing,nowhere. - Death Sentence

"Rozmawiałem z nimi o konieczności posiadania nieco własnej kreatywności w twoim życiu i w jaki sposób może to zapewnić ci ucieczkę od wyroku śmierci od twojej zwykłej roli w społeczeństwie, która jest dla ciebie zaplanowana. I powiedziałem im, że tak jakby to, co próbowałem zrobić z moim życiem, jest zasadniczo... wiesz, dla mnie moje życie zaczęło się pewnego dnia w liceum, kiedy pomyślałem: nie obchodzi mnie, co ktokolwiek o mnie myśli ani ile mam pieniędzy czy cokolwiek, chcę się stąd tylko wydostać. Wiesz, nie zamierzam nosić ciasnej obroży przez całe moje życie, dopóki nie jestem w nastroju... coś w tym stylu. I poniekąd rozmawiałem o przeszkodach, które mogą stanąć na drodze osobie, która chce po prostu żyć swoim własnym życiem i pozwolić jej na brak zabezpieczenia finansowego, na kulturowe odosobnienie, zwłaszcza na przedmieściach, wiesz, ludzie po prostu wychodzą ze swoich spokojnych, malutkich pudełek na przedmieściach i tak jakby umierają."

"Po prostu czuję się, jakbym był poza kratą, kratą świata. Wiesz, narzucona struktura tego kolosalnego głosu, który mówi ci "Dzień dobry! Jest 6:30! Czas wstawać i posłuchać pierdoły-o-wszystkim show z kimkolwiek on kurwa jest, mówiącego jeszcze więcej bzdur!" Chciałbym się wydostać. Ale nie, robię niewiele... wiesz, po prostu staram się zachować spokój; chodzić do łóżka w nocy, prawidłowo jeść, wygłupiać się, może parę minut małego tai-chi, pójście popływać..."

"Jedno, ostatnie pytanie: czy powiedziałbyś, że jesteś optymistą?"
"Ani optymistą, ani pesymistą, po prostu poniekąd neutralny tak długo, jak idą tego typu rzeczy. Niezbyt dużo o tym myślę. Pójdzie dobrze czy źle, jeśli myślę, że chcę coś zrobić, po prostu to zrobię."