Olek Grotowski i Małgorzata Zwierzchowska - Operacja

Hej, ciocia ciągnie, mama pcha,
piszczy podłoga śliska -
odbędzie się kąpanie psa,
bo pies ma straszne pchliska.

Grzmi dookoła dzieci krzyk,
harmider, że o rety,
a pies ma wygląd niczym byk,
a kły ma jak sztylety,

A przy tym jęczy "och" i "ach",
i warczy tak jak werble,
zapiera się łapami w drzwiach
i wciska się pod meble.

Przewrócił już serwantki dwie,
stłukł słoik marmolady,
aż wreszcie tatuś wkurzył się
i rzekł: "Ja dam mu rady".

Tu umięśniony napiął bark,
powstał podobny bogom,
wziął jedną dłonią psa za kark,
a drugą - wziął za ogon.

Lecz pies, ponury i zły typ,
zniknął pod babci halką,
a tata, pośród brzęku szyb
wmeldował się na balkon.

Wnet też sąsiadki z vis a vis
zaczęły plotkowanie:
"Ciapulscy leją się, aż grzmi!
Stan: jeden – zero dla niej!"

A tato z ran wyciągnął szkło,
a potem, z gniewu siny,
złapał oburącz bestię złą
i wsadził ją w mydliny.

Zaś psa z wściekłości trafił szlag,
złość go zalała szpetna,
zabulgotała wanna tak,
jak słynny wulkan Etna,

Zazgrzytał głośno ząb o ząb
warkot utonął w mydle
i powstał na dnie wanny kłąb:
rodzina - i to bydlę.

I jął wirować wzdłuż i w skos,
aż migotały w pędzie
psi ogon, mama, taty nos
i cioci Kloci lędźwie,

Tudzież łysina wujka i
stryjo, co nieźle zamókł,
a wszystko razem wpadło w drzwi,
a drzwi wypadły z framug,

I nocą, co jak czarny kir
nastała już bezgwiezdnie,
zleciał ze schodów grzmiący wir
i wypadł aż na jezdnię

I ruszył w miasto czyniąc huk,
i pomknął w dal ulicą,
aż spytał babci jeden wnuk:
"To UFO, babciu, czy co?"

Zaś babcia, przecierając szkła
o rąbek swej opończy,
odrzekła:

"- Ktoś chciał kąpać psa.
To zawsze się tak kończy."