Pawkin - Rosie

Rosie ma swój świat
nieokiełzany, ukryty, inny
nie zrozumie go nikt choćby chciał
choć myśli, że jest na tyle silny.
Rosie ma swój świat
i swoje sny gdzieś w tataraku,
na półce pluszowego psa,
zaschnięty bukiet czerwonych kwiatów.

Ideały ścielą głowę, choć każdy potknie się i tak
Kolejny kamień na drodze, przekreśli idealny plan.

Dokąd biegniesz w czerwonej sukience,
szczęście ucieknie Ci i tak.
Kolejny raz z wiatrem pod rękę.
Goryczy spłynie łza.
Dokąd biegniesz w czerwonej sukience,
szczęście ucieknie Ci i tak.
Kolejny raz z wiatrem pod rękę…

Rosie miejsca zna,
gdzie czas upływa z prądem rzeki.
Była tam nie raz i ciągle wraca nad jej brzegi.
Rosie ma swój świat
i swoje sny gdzieś w tataraku
i mnóstwo w nim jest gwiazd
i pełno nie odkrytych smaków.

Ideały ścielą głowę, choć każdy potknie się i tak
Kolejny kamień na drodze, przekreśli idealny plan.

Dokąd biegniesz w czerwonej sukience,
szczęście ucieknie Ci i tak
Kolejny raz z wiatrem pod rękę.
Goryczy spłynie łza.
Dokąd biegniesz w czerwonej sukience,
szczęście ucieknie Ci i tak
Kolejny raz z wiatrem pod rękę…

Powiedz mi, na ile wystarczy ci jeszcze sił…
Powiedz mi…

Dokąd biegniesz w czerwonej sukience,
szczęście ucieknie Ci i tak
Kolejny raz z wiatrem pod rękę.
Goryczy spłynie łza.
Dokąd biegniesz w czerwonej sukience,
szczęście ucieknie Ci i tak
Kolejny raz z wiatrem pod rękę…