Plaga - Trąby Zagłady cz. II

Nadszedł czas, czas by przekroczyć bramy piekieł,
przejść przez tunele których bronią, Aniołowie Klifot.
Uwolnić się z pułapki utkanej z ludzkich myśli,
wkroczyć w otchłań czarnej wiedzy, krainę paradoksów.

Zazas, zazas, nasatanada zazas!
Zazas, zazas, nasatanada zazas!
Zazas, zazas, nasatanada zazas!
Zazas, zazas, nasatanada zazas!

Święto morderców, sabat kurew, celebracja ciemności.
Wpiekłowstąpienie, koronacja w samym sercu drzewa nocy.
Kanonizacja demonów, rytuał transformacji
wśród ryku trąb zagłady, Słodkich dźwięków rozpaczy.

Wznosi się czarny smok, na skrzydłach Metatrona
odciętych przez miecz co płonie w sercu Jahwe,
co zniewala serafinów i skraca ich o głowy
omen wojen i niewoli, zwiastun Armagedonu.

Ruszyła procesja spragnionych zbawienia,
ich twarze pokrywa smutek.
Ku zbawieniu przez ogień, niewolę i plagi,
ku radości płynącej wraz z przetoczoną krwią.
Spójrz na wrzody gnijące na kruchych kończynach
ciągnących rydwany po pustych niebiosach.

Maledico Michael, Gabriel et Raphael.
Gloria Omnipotenti et Kain, filio Samael.
Tenebrae sum quae solem invictum devorat.
Vorago sum quae spe privat.