Rachel Zegler - The Ballad of Lucy Gray Baird

Gdy byłam dzieckiem, wpadałam we wrzask
Gdy byłam dziewczyną, wpadłam w Twoje ramiona
Wpadliśmy w trudne czasy i straciliśmy nasz jasny kolor
Ty zszedłeś na psy, a ja żyłam dzięki moim wdziękom

Tańczyłam za swój obiad, rozsyłałam pocałunki jak miód
Ty kradłeś i kantowałeś, tak jak Ci powiedziałam
Śpiewaliśmy za nasze kolacje, a potem przepijaliśmy pieniądze
Aż pewnego dnia odszedłeś mówiąc, że nic ze mnie dobrego

No dobrze, jestem zła, ale z ciebie też żadna nagroda
Dobrze, jestem zła, ale to nic nowego
Mówisz, że mnie już nie pokochasz, ja też nie będę cię kochać
Lecz pozwól, że przypomnę ci, kim dla ciebie jestem

Bo to ja jestem tą, która dba o Ciebie, gdy ryzykujesz
To ja jestem tą, która wie jaki byłeś odważny
I jestem tą który słyszała, co mówiłeś przez sen
Zabiorę to i więcej, gdy trafię do mojego grobu

Już prędzej niż później, znajdę się sześć stóp pod ziemią
Już prędzej niż później zostaniesz sam
Do kogo więc zwrócisz się jutro? Zastanawiam się
Bo gdy dzwon zadzwoni, kochanie, jesteś zdany tylko na siebie

Jestem tą, której pozwalasz zobaczyć swój płacz
To ja znam duszę, którą tak starasz się ocalić
Szkoda, że jestem zakładem, który przegrałeś na dożynkach
Teraz, co zrobisz, gdy trafię do mojego grobu?