Ramona Rey - W jej pokoju

W jej pokoju jest chmura dymu,
na ścianach jej wiersze i nieskończony obraz.
Pod łóżkiem kurz i rozsypany popiół..
Wciąż siedzi sama w zamkniętym pokoju - wciąż sama w zamkniętym pokoju...

Ma czarne włosy, czerwone paznokcie
szary cień na powiekach i smutne spojrzenie.
Jest taka piękna i taka smutna,
jest taka mądra i taka nudna..
Jej ojciec pije, mama nie gotuje
młodsza siostra nie wraca na noc.
Wciąż siedzi sama w zamkniętym pokoju - wciąż jest sama w zamkniętym pokoju...

Jest nudna i szara
jak widok z jej okna.
Wczorajszy makijaż brudzi jej twarz
nie szuka przyjaciół, nie szuka miłości.
Ma namiętne usta i mętne spojrzenie.
Wciąż siedzi sama w zamkniętym pokoju...
To niebywałe, że dziś się usmiecha...

W jej pokoju jest chmura dymu,
na ścianach jej wiersze i nieskończony obraz.
Pod łóżkiem kurz i rozsypany popiół..
Wciąż siedzi sama w zamkniętym pokoju - wciąż sama w zamkniętym pokoju...