Richie Kotzen - Camoflage

Żyjąc złudzeniami, szukając idealnej sceny,
Wyciągasz dłoń po mosiężny pierścień, pusty jak twoje życie.
Rozmawiasz jak automat, krytykując oddanie,
Uciekasz przez drzwi, nigdy nie znajdując klucza.

Bez emocji, jak zabawka kojąca niemowlęta,
Upadasz i wstajesz, bez końca zaczynając od nowa.
Wolisz koneksje od poświęcenia,
Jak daleko dojdziesz, stojąc w miejscu?

Chcesz, pragniesz, a za marzeniam gnasz aż po kres,
Umrzesz i umrzesz, a nic jeszcze nie widziałeś,
Kryjesz się, chowasz, by nie zatonąć w fali,
Cały jesteś fałszem... maskuj to, jak chcesz.

Jak pory roku, zmieniasz się, by pasować do chwili,
Czym dla ciebie jest uczciwość? To nic, tylko kłamstwo.
Czekasz, aż zobaczysz, potem starasz się być,
Lecz zginąłeś, głupcze... co mam ci rzec?

Chcesz, pragniesz, a za marzeniam gnasz aż po kres,
Umrzesz i umrzesz, a nic jeszcze nie widziałeś,
Kryjesz się, chowasz, by nie zatonąć w fali,
Kłamiesz i żyjesz, wszystko na jedno wychodzi.

Jesteś fałszywy, nigdzie cię nie ma...
Spróbuj więc to zamaskować.