Rurutia - Spinel

Wychłostana mocno przez deszcz, który kołyszę
Marzenia, do których przylgnęłam, stały się chwilową, zardzewiałą błękitną iluzją

Uśmiechałeś się tak pięknie, co sprawiło, że drżałam
W tę przewrotną, ostatnią noc

Niezdolna się zatrzymać, rozpadłam się
Me wspomnienia obróciły się w ból
Opowiedz mi resztę tej zatrzymanej piosenki
To czego potrzebuję, to twój głos

Ciężki wiatr wyje w nieustępliwy deszcz
Me skrzydła opadły, czarne, zbutwiałe płatki

Siadam na wstrząsająco zimnej podłodze
I gładzę cierń tkwiący we mnie

Jeśli mam zamiar spędzić przyszłość wędrując, niezdolna zgnić,
Me rany mają się w porządku jak to one
Zbiorę przelany ból
I udekoruję go czerwonymi łzami

Niezdolna się zatrzymać, rozpadłam się
Me wspomnienia obróciły się w ból
Opowiedz mi resztę tej zatrzymanej piosenki
To czego potrzebuję, to twój głos

Jeśli mam zamiar spędzić przyszłość wędrując, niezdolna zgnić,
Me rany mają się w porządku jak to one
Zbiorę przelany ból
I udekoruję go czerwonymi łzami

Niezdolna się zatrzymać, rozpadłam się
Me wspomnienia obróciły się w ból
Opowiedz mi resztę tej zatrzymanej piosenki
To czego potrzebuję, to twój głos