Sandra Nowakowska - Czy te oczy mogą kłamać

A gdy się zejdą, raz i drugi,
kobieta po przejściach, mężczyzna z przeszłością,
bardzo się męczą, męczą przez czas długi,
co zrobić, co zrobić z tą miłością.

On już je widział, już zna te dziewczyny,
z poszarpanymi nerwami, co wracają nad ranem nie same,
on już słyszał o życiu złamanem.

Ona już wie, już zna te historie,
że żona go nie rozumie, że wcale ze sobą nie śpią,
ona na pamięć to umie.

Jakże o tym zapomnieć, jak w pamięci to zatrzeć,
lepiej milczeć przytomnie i patrzeć.

Czy te oczy mogą kłamać? Chyba nie. (Nananananana)
Czy ja mógłbym serce złamać itp.? (Nananananana)
Gdy się farsa zmienia w dramat, nie gnam w kąt. (Nananananana)
Czy te oczy mogą kłamać - ależ skąd.

A gdy się czasem w życiu uda,
kobiecie z przeszłością, mężczyźnie po przejściach.
Kąt wynajmują gdzieś u ludzi
i łapią, i łapią trochę szczęścia.

On zapomina, na rok te dziewczyny
z bardzo długimi nogami, co wracają nad ranem nie same,
woli ciszę z radzieckim szampanem.

Ona już ma, już ma taką pewność,
o którą wszystkim wam chodzi, zasypia bez żadnych proszków,
wino w lodówce się chłodzi.

A gdy przyjdzie zapomnieć i w pamięci to zatrzeć,
lepiej milczeć przytomnie i patrzeć.

Czy te oczy mogą kłamać? Chyba nie. (Nananananana)
Czy ja mógłbym serce złamać itp.? (Nananananana)
Kiedyś to zrozumiesz sama, to był błąd. (Nananananana)
Czy te oczy mogą kłamać - ależ skąd.